این فقط پیراهن نبود که از فلز رزوه می شد، بلکه نوار پشمی (پارچه ای برگرفته از خاطرات کودکی تارانتینی، که تضاد مورد نیاز را نیز با جذابیت لباس هایش ایجاد می کرد) و توری بود. تونیکی که از آن ساخته شده بود، هوای لباسهایی را داشت که سه گریس در بوتیچلی میپوشیدند. پریماورا، اما، همراه با شلوار باریک در پارچهای ژاپنی، نیش داشت – اما زهر نداشت. تارانتینی توضیح داد که او تا حدودی به سمت شفافیت کشیده شده است زیرا درد یک فرد می تواند برای دیگران نامرئی باشد. او گفت: “مطمئناً افراد زیادی هستند که لحظاتی مانند من را تجربه می کنند.” “من فکر می کنم صحبت کردن، با هم بودن خوب است.” برای تارانتینی، این مد است که چنین ارتباط صمیمانه ای را تسهیل می کند.
مجموعه آماده پوشیدن ATXV پاییز 2023
و بنابراین برخی از ظاهرهای خشن در یک پیراهن سبز سفارشی که با نخهای مشکی در هم تنیده شده بود تا درخشش خزنده را برانگیزد. نیروی تاریک، و قدرت، و “احساس حیوانی” آن موجودات در یک ژاکت روکش دار – مواد امضا کننده ATXV – که شبیه چرم مصنوعی است، ثبت شد. ژاکتهای مار (همچنین یک پیشبند میدی بامزه با یک مار دور کمر وجود داشت که لوکبوک را نمیساخت) توسط یکی از دوستان تارانتینی که در حین کار با جان گالیانو ملاقات کرده بود، ساخته شده بودند و حتی سر کوچکی هم داشتند. آنها روایت پاییز را شکل دادند، اما به قطعات روباز ماکرامه ای که طراح فصل گذشته معرفی کرد نیز مرتبط بودند. همچنین طرح های متراکم مار وجود داشت، اولین الگوهایی که طراح از آنها استفاده کرد، که در چارچوب پیشنهاد کاملاً منطقی بودند، اما نسبت به لباس بافتنی جذاب تر بودند. شاید به این دلیل باشد که آنها صاف بودند و در قلب آن ATXV یک برند است که در مورد کشش، حرکت و دستکاری پارچه است که بر بدنه سه بعدی تأکید دارد.
آنتونیو تارانتینی که این کار را با مجموعه پاییزی بسیار شخصی خود انجام داد، گفت: “من فکر می کنم ما می توانیم چیزی منفی را به چیزی زیبا تبدیل کنیم.” مرگ نونا محبوبش دنیای طراح را زیر و رو کرد. تارانتینی در تماسی گفت: “او دنیای من بود و بزرگترین ترس من از دست دادن او بود و وقتی او رفت، واقعاً احساس فلج کردم.” “در یک لحظه، یادم می آید، چشمانم را بستم و سعی کردم خودم را تجسم کنم، سعی کردم فکر کنم، باشه، باید جلو بروی. باید یه کاری کنی. و آن روز این تصور را داشتم که یک مار بزرگ در اطراف من است و فکر می کنم آن مار ترس من بود، که واقعاً مرا بی حرکت نگه می داشت. و بنابراین من گفتم: “شاید باید این مار را در زندگی واقعی قرار دهم و برای مبارزه با ترس هایم با این مار مبارزه کنم.” از همان نقطه شروع به ایجاد مجموعه کردم. گفتم، بیایید به این ترس چهره بدهیم، بیایید سعی کنیم آن را واقعی کنیم.» (خنده دار، اما مار در شازده کوچولو، تام براون در این فصل به آن اشاره کرد، همچنین به قهرمان داستان کمک می کند تا ادامه دهد.)
تارانتینی لباسهای خود را انجام میدهد و در این فصل، خلق مجموعه مانند جنگیری بدنی و ژستای عمل کرد. این طراح توضیح داد: «تصمیم گرفتم که باید لباسهایم را به روشی دیگر، به شیوهای وحشیانهتر بپوشم. او پارچه انعطاف پذیر و حسی را مانند مار تصور می کرد که از طریق سگک ها به صورت فیزیکی دستکاری می کرد. من با قدرت تصمیم گرفتم جلوی مار را بگیرم و این حرکت برای من این بود که جلوی ترس هایم را بگیرد و احساس آزادی کنم. (استفاده از سگک روی یک پیراهن آستین دوشاخه و شلوار «شکارچی ترس» نیز میتواند به یکی دیگر از نیروهای خاموششده، یعنی ویوین وستوود اشاره کند، اگرچه این هدف طراح نبود.)