این بدان معنا نیست که پشت این مجموعه لباس‌های زنانه داستانی بین رشته‌ای وجود نداشت – یادداشت‌های مطبوعاتی «معماری مدرنیستی» را می‌گفتند – اما اسمیت ترجیح می‌داد روی جذابیت عمل‌گرایانه گروه‌هایش تمرکز کند که ما با هم آنها را بررسی می‌کردیم. او یک کت و شلوار چکی تک رنگ با یک شانه محکم، شلوار برش چکمه، ژاکت دامن بلند، و بسته شدن دو سینه نامتقارن به طرز جالبی پیچ خورده بود. ژاکت‌های ساتن بلند و دامن‌های مشکی با لبه‌های ناهموار، به‌عنوان منطقی، تغییرات مؤثری از Le Smoking بودند.
پل اسمیت که تا حد زیادی مغازه دار است، هنوز هم بخشی از اکثر روزهای شنبه را در یکی از فروشگاه های لندن خود می گذراند و نبض نیازها و خواسته های مشتریانش را تامین می کند. طراح توضیح داد: «همانطور که به خوبی می‌دانید، ما درباره مجموعه‌هایمان فلسفه می‌کنیم و می‌گوییم که آنها از این سفر یا آن هنرمند یا هر چیز دیگری الهام گرفته‌اند. اما مشتریان به دنبال فلسفه نیستند. آنها ممکن است بگویند “به این دلیل به یک ژاکت جدید نیاز دارم” یا “من به دنبال چیزی هستم که در کمد لباسم ندارم” یا “من چیزی می خواهم که پوشیدن آن آسان باشد و ظاهر خوبی داشته باشد.”
لباس‌های زنانه حدود 25 درصد از فروش اسمیت را به خود اختصاص می‌دهند، بنابراین علاوه بر حس زیست‌محیطی در بازیافت‌شده و پشمی که بیشتر این مجموعه را تشکیل می‌داد، همچنین دلیل خلاقانه‌ای پایدار در حمل چندین ساختگی از لباس‌های مردانه وجود داشت. اینها شامل ژاکاردهای بافتنی الهام گرفته از قالیچه و چک های خیاطی، و همچنین تغییرات تازه از همکاری کیف Mulberry بود که برای اولین بار در باند لباس مردانه او در ژانویه دنبال شد. کت و شلوارهای ژاکت کش بافی یاس بنفش مارپیچ، و لباس‌های ابریشمی و لباس‌های پیراهن مخصوص زنان بودند، و همچنین یک پیراهن ابریشمی صورتی که در هر آستین آن یک اسلاید دکمه‌دار وجود داشت. اسمیت می‌گوید: «در نهایت چیزی که مردم می‌خواهند، لباس‌هایی جذاب، جالب و برای پوشیدن آسان است. او اشتباه نمی کند.