زاده هنگام بررسی آرشیو پوشاکی که در خانه دوران کودکی خود ذخیره می کرد، با نمونه کارها RISD خود مواجه شد. لباس‌ها و منسوجاتی که در آن زمان می‌ساخت نه تنها به امروز مربوط می‌شد، بلکه تمایل او را برای نزدیک‌تر شدن به کارش تقویت کرد. او گفت: «من واقعاً می‌خواهم منسوجات بسازم و لباس‌هایی بسازم که دارای بافت و زندگی باشد. و پسر یک لباس تکان دادن روبانی را انجام می دهد که شادی زنده را ارائه می دهد! برخی از قطعات، مانند ارسی که مهره‌ها می‌چکد، تک‌های عجیب و غریبی هستند که با استفاده از مواد قدیمی ساخته شده‌اند. برخی دیگر، مانند یک بدنه توری کشدار تزئین شده، وارد تولید خواهند شد. با یک جفت شلوار ساق دار توری نامتقارن که دارای ظاهری خاص است که برند را مشخص می کند، عالی به نظر می رسد.
زاده در نمایشگاه بهاری خود، قطعات گرانبها را از آرشیو نساجی قدیمی خود با کمترین برش یا دوخت به هم چسباند. این یک پیشنهاد ریسک‌پذیر بود که هم به گرایش به عقب انداختن چیزها و هم به نوعی روش طراحی بدون تداخل مربوط می‌شد. اما اگر او فصل گذشته با اندام بیرون رفت. پاییز زاده را در حد وسط یافت.
زاده با حالتی تامل برانگیز، این فصل سرعت خودش را رقم زد. او فکر کرد که پس از قرنطینه، ما “رابطه جدیدی با زمانه داریم، و این واقعاً به سریع بودن همه چیز مربوط می شود… فکر نمی کنم مجبور باشم کاری را که همه انجام می دهند انجام دهم و آنقدر سریع باشم. گاهی اوقات انجام کمتر بسیار بیشتر است. اینجا جایی است که من هستم.» از این رو غیبت او در هفته مد نیویورک است. در ادامه زاده مجموعه های خود را به انتخاب خود به صورت عمومی عرضه خواهد کرد. چرخش نوستالژیک کار او به این باور او مربوط می شود که آنچه را که نیاز دارید می توانید در درون خود پیدا کنید. همانطور که او می گوید: “بعضی چیزها فقط بخشی از وجود شما هستند، و برخی چیزها همان جایی است که شما شروع می کنید و سپس حتی اگر خیلی دور بروید، باز هم به همان جایی که شروع کرده اید باز می گردید.” مجموعه زاده ممکن است با دژاوو خوشبو شود، اما این پتانسیل را دارد که شما را به جاهایی ببرد که هنوز نرفته اید.
مریم نصیر زاده با رد این ضرب المثل که می گوید دیگر نمی توانی به خانه برگردی، لوک بوک پاییزی خود را در خانه والدینش در لس آنجلس شلیک کرد. این یک بیان بصری از یک فرآیند مفهومی و عمیق‌تر بود که طراح در آن درگیر شده است، فرآیندی که مشاهده می‌کند او با بازدید مجدد از مکان‌ها و چیزهایی که دوست دارد و دوباره دیدن آنها، از کسب‌وکار و زندگی‌اش استفاده می‌کند.
طراح توضیح داد: “ما از ایده ساختن یک مجموعه اصلی الهام گرفتیم که قبلا هرگز انجام نداده بودیم.” در اینجا قطعات نه چندان ابتدایی برای نگهبانی وجود داشت، از شلوار «عقب‌افتاده» امضای او گرفته تا بمب‌افکن‌های چرمی، کت‌های بزرگ گرفته تا کت و شلوار، که با موادی مانند نوار و کرفس ساخته شده بودند. اینها مواردی هستند که طراح پس از گذشت این همه سال هنوز هم آنها را مرتبط می داند و می خواهد مشتریانش بتوانند بارها و بارها به آنها مراجعه کنند.