در چند فصل گذشته، امیلی اسمیت، مدیر خلاق لافایت 148، از کاغذ و نامه های قدیمی که ریشه در زندگی گذشته ساختمان همنام این برند به عنوان یک کارخانه کاغذ و یک اداره پست سابق دارد، به عنوان الهام بخش یاد کرده است. برای پاییز 2023، او ساختمان متفاوتی را در نظر گرفت – شعبه مرکزی کتابخانه عمومی بروکلین – اما به طرز خنده‌داری بار دیگر با کالاهای کاغذی (که کتاب‌ها هستند) به عنوان الهام بخش پایان یافت.
جو کلی آکادمیک ظریفی در کل مجموعه وجود داشت، اما اسمیت و تیمش در واقع هرگز آنقدر واقعی نیستند – نزدیکترین چیزی که به آنها رسیدند یک ژاکت کرم جادار یقه V بود که نوارهای متضاد نازکی روی کمر، سرآستین ها و یقه آجدار کشیده شده بود. چرم نازک کاغذی امضا شده لافایت 148 در یک کت بلند که با دوخت های ضخیم به هم چسبیده بود (نقطه ای برای صحافی) می درخشید و شکافی بین قطعات ایجاد می کرد. همان شکاف‌ها در یک لباس شیفت مشکی شیک با دامن خط خطی نقش اصلی را بازی می‌کردند. به صورت عمودی روی قفسه سینه قرار می‌گیرند و به بدن زیر آن اشاره می‌کنند. اسمیت با پیروی از خطوط لباس تا دامن باز گفت: “من دوست دارم یک لباس باز و آزاد داشته باشم.”
همچنین نسخه سکسی خود آنها: یک کت مایل به قهوه‌ای وسط ساق پا که از نرم‌ترین قیچی ساخته شده بود که التماس می‌کرد لمس شود. یک کت ترمه منحنی منحنی کرم با یک دکمه که روی دامن بافتنی پوشیده می‌شود – یک اینچ یا بیشتر از لبه‌های آجدار زیر آن دیده می‌شود – و یک ژاکت قهوه‌ای روی شانه‌ها نیز حس خود را در شکل گرد و بافت‌های نرم حفظ می‌کند. .
اسمیت در نمایشگاه این برند به یاد می آورد: «ما با کتابخانه بروکلین شروع کردیم، که در حیاط خلوت خودمان است و احساس کردیم که واقعاً زیبا است، به خصوص با توشیکو موری، که معماری را دوباره بازسازی کرد. «صفحه‌های چوبی، کتاب‌ها، با ما صحبت کردند. و از آنجا به سراغ نویسندگان زنی رفتیم که از آمریکا آمده‌اند و مورد تجلیل قرار نمی‌گیرند.» نمای کتابخانه بروکلین دارای طراحی شبکه ای نمادین است که به 15 اثر مهم ادبیات آمریکایی اشاره دارد که تنها یکی از آنها توسط یک زن نوشته شده است (که لوئیزا می آلکات است. زنان کوچک; که اسمیت در یکی از قطعات این مجموعه نشان داد و نقل قول هایی از کتاب خود را در پشت لباس شب بافتنی کرم چین دار و دست دوز پنهان کرده بود).
به تیم لافایت 148 در فرآیند خلاقانه سلطنت آزاد داده می شود، که همیشه در شیوه جالبی که در آن الهام بخش فصل به لباس ها راه پیدا می کند مشهود است. تنها چاپ موجود در این مجموعه، یک موتیف “فن” طلایی و تونال روی لباس ابریشمی مشکی، در واقع یک کتاب باز آغشته به رنگ است که به عنوان مهر استفاده می شود. اسمیت توضیح داد: «این به معنای واقعی کلمه است، اما شما واقعاً نمی توانید بگویید. در جاهای دیگر، یک ژاکت ماشین برنزه کمی بزرگ شبیه یک ژاکت کشباف بود، اما در واقع یک “ژاکارد کابلی” بود. اسمیت افزود: “ایده اصلی از ژاکت بود و ما فکر کردیم، “بیایید آن را بافته کنیم.” آن را روی یک پیراهن دکمه دار سفید و شلوار جادار برای جلوه ای مبهم دانشگاهی پوشیده بودند. (ژاکت‌های بافتنی واقعی با روبان برای تزیین ظریف و ظریف دوزی شده بودند.)