زیبایی دستکش خود به خودی کار استیو او اسمیت را باید دید تا باور کرد. در هفته مد لندن، رهگذران در بازار خیابان دوور مرده بودند تا از کمال گرایی درونی و بیرونی چند قطعه از مجموعه بهاری او که روی یک ریل آویزان شده بودند شگفت زده شوند. مثل نگاه کردن به نقاشی های سه بعدی زندگی سیاه و سفید با دست آزاد بود که در هوا گرفتار شده بودند.
بله، برچسب‌های قیمتی وجود داشت، اما این برعکس وضعیت «اکنون-خرید-اکنون» بود. اسمیت آخرین نفری است که در میان پیشتازان طراحان جوان لندنی ظاهر می شود که در حال ساختن چیزهای سفارشی هستند، مانند مایکل استوارت و ریچارد کوین.
هیاهوی اطراف اسمیت در Met Ball در ماه می منفجر شد، زمانی که ادی ردمین و همسرش هانا باگشاو قطعاتی را که او برای آنها از ظاهر کتابی که فصل گذشته پست کرده بود پوشیدند. اسمیت گفت: «این تجربه واقعاً تکنیک‌های من را تقویت کرد. فهمیدن اینکه چگونه همه چیز باید از هر زاویه 360 درجه به نظر برسد. پس از آن، به خانه به لندن رفتم و سه هفته متوالی مساوی کردم.
مجموعه دوم او از الهامات گرافیکی که از مطالعه آثار جورج گروس، هنرمند جمهوری وایمار به دست آورده بود، سرچشمه گرفت. غوطه ور در فرهنگ آزاد و منحط برلین در دهه های 1920 و 1930، او موفق شد جعبه پاندورا، فیلم صامت پابست که لوئیز بروکس تحریک آمیز را به یک حس وحشیانه از دوران فلاپر تبدیل کرد.
او گفت آنچه که اسمیت را مجذوب خود کرد، «بیان، آسیب پذیری و انرژی جنبشی او بود». «در آن زمان، تماشاگران از رویارویی با حرکت او در صفحه نمایش شوکه شدند.» بعداً ده‌ها طرح سرعت، طرح‌هایی را که بیشتر دوست داشت روی لوازم مشکی رنگی که روی پارچه‌های کتان یا ارگانزا کشیده شده بود، منتقل کرد. همان‌قدر که تکنیک او بسیار پر زحمت است – دوخت‌های کوچک، پرداخت ظریف – انرژی دست هنرمندش در همه چیز از خیاطی گرفته تا لباس‌های مردانه گرفته تا سبکی نفس‌گیر لباس شب تک‌شانه‌اش. او آن را “لباس ژست” نامید.
مجموعه “Lulu” اسمیت در جایی نزدیک به دوره دهه 1920 فرود آمد که سایر طراحان در این فصل به آن فکر می کنند. و باز هم طراوت و اصالت آن زنده تر از این نمی توانست باشد. اسمیت به پاریس می رود تا در نمایشگاهی که اجاره کرده است سفارش دهد تا مجموعه خود را به مشتریان نشان دهد. اسمیت گفت: صحبت با افرادی که صبر و حوصله سفارش دادن و صبر کردن را دارند واقعاً جالب و ارزشمند است. من می‌خواهم اینگونه کار کنم – ساخت یک آتلیه مدرن.»