پس از شناسایی یک عکاس با استعداد محلی، آشیش شاه، طراح با خدمه و مجموعه خود به عظمت محو شده استعماری یک کلبه شکار در حدود سه ساعت رانندگی از دهلی را تعمیر کرد. این محیط، آشیش را آزاد کرد تا بسیاری از زیرمتن‌های 100% هندی را در ناخودآگاه خود که معمولاً ممکن است توسط یک محیط انگلیسی رقیق می‌شوند، هدایت کند. همانطور که ما پشت میز آشپزخانه محل اقامتش در لندن صحبت می کردیم (به جایی که او اکنون بازگشته است، تا حدودی بهبود یافته است) او فیلم های ماسالا دهه 1980 و مجلات فیلم هندی همزمان، عناب های ساخت هند، بادهای موسمی، روتختی های مخملی مورد علاقه را به عنوان الهام بخش معرفی کرد. خانواده‌اش در دهه 1970، صحنه لاله‌زار در سیلسیلا، و مجسمه دختر رقصنده سال 2000 قبل از میلاد که از موهنجودارو در دره سند حفاری شده بود.
او بیش از 20 سال است که در این تجارت فعالیت می کند و حدود 50 صنعتگر را در سرزمین خود استخدام می کند تا لباس های زنانه بسیار تاثیرگذار خود را بشناسد. و با این حال، تا این فصل آشیش گوپتا، که مدت‌هاست در لندن زندگی می‌کند، هرگز مجموعه‌ای را در هند فیلمبرداری نکرده بود. دلیل این تغییر ممکن است عمیقاً تاسف بار باشد (یکی از بستگان نزدیک به طور ناگهانی هنگام ملاقات آشیش بسیار بیمار شد)، اما نتایج الهام گرفته شده است.
پس از آن، تقریباً به طور تصادفی، این مجموعه تکامل فصل دوم پاییز 2022 بود که به اقتباس از حالت‌های لباس پوشیدن در هند با محوریت اروپا بود: پراکندگی پولک‌های پولکی پسااستعماری، پسا جهانی شدن، و مطمئناً پسامدرن. الگوهای تازه چک مدراس، تاپ‌های بافتنی شیک، پیراهن فلانل، و گل‌های دست‌کش، همگی از طریق تبدیل شدن به پولک‌های پولک به وضعیت آژیر ارتقا یافتند – آشیش سنت‌های ساخت را قبل از بوتگا گسترش می‌داد. از هند تا انگلیس و اکنون دوباره، آخرین فصل در داستان آشیش، پیچ و تابی داشت که کل روایت آن را گسترش داد – و حاوی لباس هایی بود که به طرز قابل توجهی پوشیدنی به نظر می رسید، هر کجا که می خواهید بروید. حضور برنامه‌ریزی نشده آشیش در هند، استثنایی از دستور سلمان رشدی در «بچه‌های نیمه‌شب» بود: «بیشتر چیزهایی که در زندگی ما اهمیت دارند در غیاب ما اتفاق می‌افتد».