کامیل میچلی پوچی را در تور بزرگ ایتالیا می‌برد. ابتدا کاپری و فلورانس وجود داشت – سپس یک فرار کوتاه به دامنه های شیک سنت موریتز – و این فصل زمان تعطیلات رومی بود. آیا او تحت طلسم افسانه های شهر ابدی بود؟ او در یک پیش نمایش گفت: «در واقع تا حدی شخصی بود. پدرش اهل روم بود و او اغلب به این شهر می آید. اما عمدتاً، انتخاب در مورد “اتصال نقاط” بود.
او اخیراً با شماره ای از Vogue Italia در دهه 90 مواجه شد که در آن ایزابلا روسلینی بر روی جلد، عکسبرداری شده توسط استیون مایزل و سبک کارلین سرف دودزیله ظاهر شده بود. با اشاره به کاریزمای سوفیا لورن، روسلینی در مقابل پس‌زمینه‌ای با چاپ پوچی ایستاده بود، که چرخش‌های هندسی آن به رنگ آبی آبی و فیروزه‌ای از یک جزیره کوچک مدیترانه‌ای در نزدیکی پروسیدا، در سواحل ناپل به نام ویوارا الهام گرفته شده بود. این تصویر مجموعه‌ای از همسان‌ها را برانگیخت که باعث شد میسلی این مجموعه را «Very Vivara» نامیده و آن را در رم به نمایش بگذارد. او افزود: “ارتباط استعداد پوچی برای زرق و برق، نمادین ترین چاپ آن از سال 1965، جذابیت رم، حس شهوانی زنان ایتالیایی در سوفیا لورن: همه اینها تقریباً به طرز شگفت انگیزی به چرخش در آمد.”
روسلینی سلطنتی، پوشیده شده در شنل پارچه ای دراماتیک با چاپ ویوارا، نمایش امروز را بست. این عمارت که در سالن‌های نقاشی‌شده Palazzo Altemps، یک عمارت اشرافی قرن شانزدهمی، که اکنون یکی از مکان‌های موزه ملی روم است، برگزار می‌شود، یک قاب اتمسفری برای مجموعه‌ای مدرن و مطمئن بود. در حالی که کریستی تورلینگتون درخشنده نمایش را با یک کتانی مشکی ظریف، که در یقه با موتیف برساگلیو پولک دوزی شده بود، افتتاح کرد. کافتان ها و شنل ها اساساً پوچی هستند. نه تنها کهن الگوهایی از سبک تند، بلکه شکل‌هایی متناسب با سن و بدن هستند که میسلی در اخلاق فراگیر خود پذیرفته است. اوا هرزیگوا و دوین گارسیا نیز بخشی از بازیگران مختلف این سریال بودند. «پوچی خانواده درباره زنان مختلف، روحیات و شخصیت‌های متفاوت است.» در فصلی که به نظر می رسید صنعت از فراموشی تنوع رنج می برد، آفرین به Miceli برای زنده نگه داشتن شعله.
پس از بررسی جنبه روانگردان پوچی، طراح گفت که زمان آن رسیده است که یک متوازن تر، یا آنچه فرانسوی ها می نامند، معرفی کند. نژاد توجه داشته باشید، “واقعی نگه داشتن آن اما خسته کننده نیست.” مجموعه فضای شهری و پیچیده ای داشت. ظاهر ابتدایی بیشتر مشکی و براق بود، با شور و نشاط کمرنگی که فقط با تزئینات پولک دار روی کت و شلوارهای کوچک با ژاکت های بریده شده، یا روی کت های ساتنی با لهجه های ظریف موتیف منحنی سیگنو نشان داده می شد. دامن‌های روسری و تونیک‌های نامتقارن با طرح‌های خاکی کم‌رنگ جذاب به نظر می‌رسند، با درج‌های چرمی متضاد برای لبه‌های سخت و محکم‌تر. جین‌های جین به‌صورت سیلوئت‌های جدید کم‌تنه، لیزر شده با فرهای موج‌دار trompe l’oeil آمدند. گروه‌های خالکوبی با پارچه‌های پارچه‌ای کشدار، با پیشرفت در اجرای پر جنب‌وجوش‌تر و پرجنب‌وجوش‌تر، مانند تی‌شرت‌ها به نظر می‌رسیدند. میسلی به یاد می آورد: «زمانی که برای کارل لاگرفلد در شنل کار می کردم، او می گفت که پوشیدن پوچی مانند پوشیدن لباس کامل است. تاتواژ. بنابراین voilà!، ما انجام دادیم تاتواژ“