در نمایشی که کار 20 دانش آموز فارغ التحصیل از کلاس پرت در سال 2024 را ارائه می کرد، حس سبکی تازه و تعادل خوبی بین طراحی و مادی بودن وجود داشت. دانشجو نشان می دهد که همه گیری را مشخص کرده است. اشتباه نکنید، این دانش‌آموزان با عینک‌های رز رنگی به دنیا نگاه نمی‌کنند، اما حس اعتماد به نفس و هدف تازه‌ای به وجود می‌آید، به‌ویژه وقتی صحبت از مسائل زیست‌محیطی و گنجاندن اندازه به میان می‌آید. (این مورد در مجموعه‌های Zoe Knaack؛ Madison Newcombe مورد توجه قرار گرفت.
درب بازکن نمایش Shayna Block بر تقاطع کاردستی و ماشین تمرکز داشت و بافتنی‌های برنامه‌ریزی‌شده و دست‌ساز را نشان می‌دهد که حاوی بقایای یک زندگی دیجیتالی است، مانند قطعات صفحه‌کلید، سیم‌های شارژ، و هدفون. انواع دیگر ارتباط، به وراثت و خانه/مکان نیز مورد بررسی قرار گرفت. شان مک گیونی با الهام از شهر ماهیگیری در دوران جوانی خود در رود آیلند، یک لباس کار شیک به لباس های ورزشی آمریکایی بخشید، در حالی که طرح های Junxuan Guo ملغمه ای از برداشت های او از نیویورک، هنگ کنگ و شنژن بود. محبوبیت جهانی لباس های پرفورمنس هیچ نشانه ای از کاهش سرعت را نشان نمی دهد و در ترکیب اسکات جونجی وانگ و آنا فلتون حضور داشت. لباس هایی برای دنیای آخرالزمانی تر توسط مالک راسموسن به نمایش گذاشته شد.
مجموعه ژوی وانگ، که از راهبان الهام گرفته شده بود، آرامش را تاب می داد، در حالی که آثار برندان شیرین، سختگیری و جذابیت رواقی گری شاکر را داشت. به نظر می‌رسید که صدای آرام برای تعداد زیادی از دانش‌آموزان صدای جدید باشد (به پارک دایئون جونگ و جن سوهیون مراجعه کنید)، اما استثناهای قابل‌توجهی برای این قانون وجود داشت. همانطور که عنوان آن – Falling Stars and Other Heartbreaks – نشان می‌دهد، طرح‌های Eiligh Orff با زنانگی فوق‌العاده بازی می‌کردند و کیفیت افسانه‌ای شادی داشتند (برخلاف راپونزلز شوتیان (جین) جین.) Emilio Pompetti، یک فوتبالیست که طراح شده است ، با یک ترکیب رنگارنگ و گرافیکی غنی از لباس‌های غیررسمی در صدر بازی خود قرار داشت که جایزه کریستوفر هانت «On Point» را برای او به ارمغان آورد و برتری طراحی را به رسمیت شناخت.