همچنین، من لزوماً لویی ویتون را فرانسوی نمی دانم. بین المللی است. من کیف های ویتون را در فرودگاه های سراسر جهان می بینم. شما نگاه کنید سلام! مجله و جان مک انرو با یک پیراهن سفید، شلوار جین، و یک کت بارانی و یک کیف ویتون در دست است. این تصویر جذاب و پر زرق و برق از چیزی است که لویی ویتون باید باشد.”
در دهه 1990، بسیاری از خانه‌های میراث فرهنگی تغییر شکل دادند، زیرا مد به طور فزاینده‌ای شرکتی شد. برای مثال، آزمایش ها و پیروزی های جان گالیانو در کریستین دیور و الکساندر مک کوئین در Givenchy به خوبی مستند شده است. مارک ژاکوبز نیز در یک مزون مشهور در پاریس به سر برد، اما وظایف او متفاوت بود. او وظیفه داشت از هیچ چیزی بسازد – مجموعه ای آماده برای پوشیدن برای یک شرکت کالاهای چرمی و لوازم جانبی که قبلاً چنین چیزی را نداشته است. جاکوبز در مصاحبه‌ای در سال 1998 به یاد می‌آورد: «وقتی برنارد آرنو از من پرسید که آیا این کار را انجام می‌دهم، فقط پنج ثانیه طول کشید تا پاسخ مثبت بدهم. فایننشال تایمز طراحی همیشه ذهنی است اما کیفیت عینی است و این چیزی است که من را به سمت لویی ویتون جذب کرد.
این اتفاق افتاد که اولین بازی جیکوبز برای پاییز 1998 با مارتین مارجیلا برای هرمس همزمان شد. مطبوعات به این مناسبت لقب «نبرد کیف ها» دادند. با انجام این کار، آنها سر و صدای بیشتری نسبت به هر یک از طراحان ایجاد کردند، که هر دو به دنبال تغییرات متفاوتی در سادگی بودند. مجموعه جیکوبز حال و هوای آمریکایی در پاریس داشت. شکل‌های اضافی و پالت محدود او تقریباً یک پیوریتانیسم وجود داشت. نوشت: «مجموعه 50 لباس به قدری دردناک بود، نیویورکی بسیار کم بود که تأثیر آن به شدت خاموش شد. روزنامه گاردین به هنگام. «لباس‌ها حاوی نوعی اسنوبیسم وارونه است که یک جامعه مخفی را از وضعیت خارج می‌کند. تکان دهنده تر از رویکرد دست کم گرفته جیکوبز این واقعیت بود که فقط یک کیف در نمایش وجود داشت و آن (مانند لباس) هیچ لوگوی قابل مشاهده ای نداشت. جاکوبز با معرفی یک دسته کاملاً جدید به پیشنهاد لویی ویتون، از نقطه صفر شروع کرد و این مفهوم را به طرح هایی به همان اندازه اولیه و تمیز مانند هندسه یک تنه تبدیل کرد، قطعه ای نمادین LV که طراح در بیانیه ای که به آن کمک کرد به آن اشاره کرد. ویژگی “اخبار و یادداشت های پشت صحنه” که در شماره جولای 1998 اجرا شد ووگ، که در زیر تجدید چاپ شده است.
من فکر می کنم مردم انتظار تک نگاری های زیادی را داشتند. غیرممکن است که همه را راضی کنیم، اما ما از صفر شروع کردیم – این شرکتی بود که قبلاً هرگز لباس تولید نکرده بود. لباس‌ها معاصر، کلاسیک، مجلل، پس‌زمینه‌ای برای یک شرکت چمدان‌سازی بودند – مفید و کاربردی. آیا برای فرانسوی ها خیلی سودمند بود؟ خوب، می دانید، یکی از اولین تنه های لویی ویتون خاکستری و مسطح بود، بنابراین می توان آن را روی هم گذاشت. بسیار کاربردی بود؛ منظورم این است که روشی برای این همه جنون وجود دارد. همچنین، در ابتدا هیچ مونوگرافی در خارج وجود نداشت. سپس Vuitton آنقدر کپی شد که آن را به یک نوار تغییر داد. سپس یک چک. سپس حروف اول، که اتفاقاً از هنر ژاپنی در پاریس در آن زمان الهام گرفته شده بود. من الان در همه اینها متخصص هستم.
Vuitton یک برند لوکس است – کاربردی است، اما همچنین یک لوازم جانبی وضعیت است. من تصمیم گرفتم وضعیت به روش من انجام شود، یعنی به صورت نامرئی. این بدان معناست که لوگوی ویتون روی یک کیف پیام رسان، سفید روی سفید نقش بسته است. برای من این وضعیت است: مطلقاً در مورد یک قرن دیگر یا در مورد دکوراسیون به روشی آشکار نیست. این تصور که همه چیز باید در مد یکسان باشد، همه باید یک روند را دنبال کنند، اینکه یک نوع وضعیت وجود دارد، اشتباه است. شما نمی توانید یک لباس مهره دار را با یک بارانی ساده نخی مقایسه کنید.