این بهار نشانگر بازگشت به فرمت کت واک در مدرسه جدید و جاهای دیگر بود. Marie Genevieve Cyr، مدیر برنامه مد BFA، گزارش می دهد که بسیاری پس از سال ها تمرکز بر ارائه دیجیتالی طراحی، به باند فرودگاه به عنوان “نوعی جشن فیزیکی” پاسخ مثبت دادند. به جای نمایش آثار انتخاب شده توسط هیئت داوران، از همه اعضای کلاس دعوت شد تا یک نگاه از پیشنهادات فارغ التحصیلان خود را ارائه دهند. Cyr می‌گوید انتخاب فرمت باند «بسیار مهم بود. نیاز داریم[ed] برای انجام آن به دلیل [the students] سزاوار آن هستند، آنها خیلی چیزها را پشت سر گذاشتند.»
این کلاس مد BFA در Parsons کار آسانی نداشت، هم با قرنطینه‌های COVID و هم با اعتصاب اعضای هیئت علمی کنار آمد. آنها را وادار کرد که فعالیت های خلاقانه خود را با حل مشکلات زندگی واقعی ترکیب کنند. جاده‌های آنها ممکن است سنگلاخی بوده باشد، اما این دانش‌آموزان بدون چشم‌انداز برج عاج به سمت صنعت می‌روند. درک این موضوع که مد کسب و کار سختی است که می توان وارد آن شد، تنها می تواند یک مزیت باشد.
با 244 ثبت نام کننده، تعمیم دادن در مورد کلاس دشوار است، اما چیزی که به طور کلی برجسته می شود، فیزیکی عملی بسیاری از کارها است، که از طریق بافت های بالش مانند، زره های نرم، اسکلت های بیرونی یا عناصر مجسمه سازی بیان می شود. به دلیل بیماری همه گیر، آنچه را که این فارغ التحصیلان از نظر دانشگاهی از دست دادند، به نظر می رسد که آنها را با مادیت جایگزین کرده اند، و به شدت با مواد خود ارتباط برقرار کرده و آنها را دستکاری می کنند. در بیشتر موارد به نظر می‌رسید که دانش‌آموزان به دنبال کمال یا آمادگی برای کف فروشگاه نیستند، بلکه به دنبال لباس‌های بافتی، مضطرب و ساختارشکنی هستند که منعکس کننده یک حس کلی عدم اطمینان هستند.
با مرور بیانیه های کار و ماموریت، متوجه شروع یک تغییر به سمت داستان سرایی شدم. در حالی که بسیاری از دانش‌آموزان دوران کودکی، روابط خانوادگی و ریشه‌های خود را با استفاده از مد به‌عنوان زندگی‌نامه یا درمان کشف کردند، به نظر می‌رسد نسبت به کلاس‌های قبلی کمی کمتر در معرض جذابیت گذشته هستند. تعدادی از مجموعه‌ها به داستان‌هایی از اساطیر، افسانه، و دین اشاره یا بازگو کردند. فضا که زمانی مرز نهایی بود و فناوری که تا به حال واقعیت‌های ناشناخته و غیرقابل تصوری را باز می‌کرد، موضوع مجموعه‌های دیگر بود، در حالی که تعدادی از صف‌بندی‌های اضافی به صورت موضوعی یا از طریق استفاده از اشیاء یافت شده بر روی امور محلی و روزمره متمرکز شدند.