این ماه، بازیگران تلماسه: قسمت دوم (زندایا! تیمی! فلورانس!) برای تبلیغ فیلم آینده دنیس ویلنوو روی فرشهای قرمز راه میرفت و مجموعه پاییزی کریستین سیریانو نمیتوانست بیشتر از این هماهنگ باشد. در این فصل، طراح از رمان اصلی فرانک هربرت الهام گرفت که فیلم بر اساس آن ساخته شده است – به ویژه علاقه به زمین های بیابانی و احساس پسا آخرالزمانی آن. سیریانو گفت: «من به تمام پوسترهای فیلم قدیمی نگاه کردم،» و افزود که این مرجع منجر به ایجاد طرحهایی «نرم، پارچهدار و شنمانند» شد. این یک مجموعه غم انگیز نیست. غنای زیادی در آن وجود دارد.»
البته، این یک نمایش سیریانو بود، بنابراین او مجبور بود پایان دنیا را به نوعی گلم کند. سیریانو گفت: “من شروع کردم به فکر کردن در مورد اینکه آیا در این مکان پسا آخرالزمانی زندگی می کنیم یا نه و اینکه برای عصر چه بپوشیم.” من میخواستم آیندهگرایی را به شیوهای رمانتیکتر و کمتر شبیه زرهها کشف کنم.» او برای انجام این کار روی یک پالت رنگی گرد و غباری فرود آمد و ظاهری را با رنگ های قرمز تیره، نارنجی سوخته و رنگ های طلایی نشان داد. آنچه که رنگهای خاکی فاقد روشنایی بودند، با مواد لوکس، از جمله کت و شلوارهای پشمی ابریشمی، لباسهای بیرونی فویلدار و لباسهای Lurex متالیک جبران میشدند.
این تپه همه اینها واقعاً با خیاطی انجام شد. سیریانو – که اغلب بهخاطر سیلوئتهای حجیم و نمایشیاش شناخته میشود – میخواست رویکردی نرمتر و روانتر را برای برشهایش تجربه کند. در نتیجه، پردههای نامتقارن او به ایدههای کلاسیک – کت و شلوار، لباس مجلسی – حس جدیدی بخشید. او گفت: «همه چیز در مورد حرکت بود که بسیاری از مشتریان آن را درخواست میکنند. آنها دیگر یک لباس سفت که هیچ کاری انجام نمی دهد نمی خواهند. با این حال، نمیتوانست خود را از کمی اسراف مهار کند: دامنهای ژولیده بزرگ، تزیینات روی شانههای پردار، و پاشیدن نمدهای توری – گاهی اوقات – غیرضروری.
اگرچه سیریانو گفت که به طور خاص نسخه جدید را ندارد تپه در هنگام طراحی، سخت است تصور نکنید که زندایا برخی از لباسهای شب برجستهتر خود را میپوشد، که برای تور مطبوعاتی فعلی او عالی خواهد بود. لباسهای راه راه لورکس غروب آفتاب او که از روی شانههایش پوشیده شده بود، التماس میکرد که در اولین نمایش هالیوود پوشیده شود، همانطور که لباس ستون بدون بند او به رنگ نارنگی درخشان، با نیم تنهای روکشدار و کرست شده بود. او گفت، اما در این فصل کمتر در مورد لباس پوشیدن A-listers بود و بیشتر در مورد ایجاد شبح هایی بود که بدن های مختلف را متملق کند. (Siriano یکی از معدود طراحان نیویورکی است که به طور مداوم تنوع سایز را در نظر می گیرد.) او گفت: “من می خواستم نشان دهم که هر بدنی می تواند در یک قطعه زیبا شگفت انگیز به نظر برسد.” او همچنین قصد داشت لباس را حمل کند. او گفت: “من فقط می خواستم مردم برای 20 دقیقه احساس کنند که در دنیای دیگری هستند.” “هر دنیایی که آرزویش را داری!”