اول کمی دیر برای قرار نمایشگاه (مطمئناً در هیچ کجای نزدیکی برای پارک دوچرخه لیم من کار نمی کند) و دوم اره بعداً با بررسی (از آنجایی که جنون نمایش زنده و سایر جنون‌ها روی کار آمد)، این بررسی به درستی با یک عذرخواهی مضاعف از پل اسمیت شروع می‌شود. طراح یک تماس ویدیویی از لندن به نمایشگاه خود در Rue Des Archives گفت: «این مجموعه بر اساس ایده نگه داشتن ایده تابستان، اما پوشیدن کت و شلوار روی آن است.
این احساس انتظار تابستانی که توسط پوشش ابری تعهد وظیفه‌آمیز ایجاد می‌شد، به خوبی در مجموعه‌ای که دارای خیاطی با امضای اسمیت بود به خوبی بیان شد – اتفاقاً فرانسه بازاری کلیدی برای لباس‌های زنانه طنز اوست – که با راه‌راه‌های ombre و رنگ‌های غنی در آستر و آستر و رنگ‌های غنی روشن شده بود. پارچه یک ژاکت دو سینه بدون آستین با شانه های برجسته در اخرای توسکانی با یک پیراهن ابریشمی همرنگ و شلوار شکسته اسمیت ست شده بود. کت و شلوارهای شب رنگ پریده با یقه های مشکی از قسمت کمر بسته می شد و به طور مبهمی یادآور بویی بود.
اسمیت گفت که او یک دختر عموی مفهومی برای کت و شلوار سه تکه ایجاد کرده است که ترکیبی از پیراهن ساتن، نیم تنه و آن شلوارهای جذاب است. پیراهن مردانه در یقه بلندتر شد، در یقه آن تغییر ساختار پیدا کرد و به لباس‌های بادی تبدیل شد، برخی از آنها با انواع خطوط پست مدرن تزئین شده بودند. این نیز به صورت lurex در رنگ‌های چند رنگ مشخص او بر روی لباس بافتنی به کار رفته بود. ترانشه ها بزرگ و با چرم تزئین شده بودند. احتمالاً قطعه‌های مورد علاقه من پیراهن‌های ابری و روکش‌های دنده‌ای بودند که انعکاس‌های تصویری خوبی از حالت بی‌رحم اما برجسته‌ای بودند که حاوی نور و سایه بودند که اسمیت در این فصل در حال بررسی بود.