اخیرا، هنری زانکوف، طراح با استعداد همه چیزهای بافتنی و ژاکتی از برچسب Zankov، نمایشگاه سوفی کال را در موزه پیکاسو در پاریس دید. نقل قول روی دیوار نظر او را جلب کرد. او هفته دیگر در پیش نمایش مجموعه پاییز 2024 خود در محل کار و زندگی خود در بروکلین گفت: “این واقعا زیباست.” چیزی شبیه به این است: «من خانه ای خریدم تا بتوانم ژاکتم را اینجا دفن کنم.» هرکسی در سخنرانی امروز که ممکن است نقل قول را جاسوسی کرده باشد، ذهنش دیوانه وار در تلاش برای کشف مخارج مالی بود. با توجه به اینکه مجموعه پاییزی زانکوف چقدر عالی است، به خانه های بسیار زیادی برای ژاکت های بسیار زیاد (و بقیه، این یک دنیای بافتنی کامل است) نیاز دارید که می خواهید برای آیندگان نگه دارید. (می‌دانم، می‌دانم، همه‌ی ما می‌توانیم به جز رویاپردازی. شاید بهتر باشد به تعداد زیادی پلیور بچسبیم و فقط یک مکان برای استراحت سر خود داشته باشیم – و بافتنی‌هایتان.)
با توجه به نوع ارتباط عاطفی که در اینجا وجود داشت – عمق احساس نسبت به چیزی که او طراحی می کند و برای آنچه ممکن است بخواهید بپوشید – زانکوف نام این مجموعه را (به اندازه کافی) Hold Me Closer گذاشت. او گفت: «من آن حس در آغوش گرفتن را می‌خواستم، اینکه کسی با تو باشد. “این نیز همان احساس محافظت است، اما در عین حال، من نمی‌خواهم که پوشنده احساس ناراحتی کند.” نحوه انجام آن به منزله تأکید بیشتر بر سه بعدی بودن چیزی بود که او طراحی می‌کرد – رویکردی که شال و پتو را در بر می‌گرفت، به دلیل عدم وجود دو عبارت بهتر. اما اساساً این چیزی است که در اینجا اتفاق می‌افتد – یک حس راحتی گرد و پیله‌ای با صفحات پارچه بافتنی که به آرامی تا می‌شوند و دور بدن می‌چرخند، به گونه‌ای که هرگز دست و پا گیر یا دست و پا گیر به نظر نمی‌رسید، با یک رفرین شبح که به زیبایی بلند و شیب‌دار بود ادغام شده بود. .
زانکوف سخنرانی خود را با بافتنی مایل به قرمز درشتی که برای لیز خوردن از روی بدن پوشیده شده بود، با دامنی با بافت مبهم به رنگ صورتی تیره آغاز کرد. از آن زمان به بعد، ما ژاکت های پشم مرینو بسیار سبک را با پانل های بزرگ به رنگ اخر یا بنفش داشتیم. از نارنجی سوخته برای یک کت و لباسی با روسری بزرگ با جیب استفاده می‌شد که همگی از نخی که دو بار بافته شده بود ساخته شده بود. یکی دیگر از تکنیک‌های عالی و مبتکرانه برای قطعات سفید و سیاه راه راه با بخیه‌ها استفاده می‌شد که هرازگاهی به طرز لذت بخشی مانند پوم پوم‌ها حباب می‌کردند. این دوقلو به‌عنوان یک ژاکت کش باف پشمی قهوه‌ای و مارنی کلفت و ژاکت همسان، با لبه‌های آبی برقی و پوشیده شده با شلوار فلانل شیک دوباره اختراع شد. زانکوف چند بافته (یعنی تکه‌های غیر بافتنی) را در نظر گرفت تا ظاهر و دنیای خود را کامل کند. یک کت عبایی بلند در کنار ترکیبی از بافت سبز اسیدی و شلوار دنده ای برجسته بود.
از نظر الهام، او ممکن است به دنبال هنرمندی به نام ناتالی دو پاسکویر بوده باشد، که او همچنین گروه ممفیس را بنیان نهاد. نگاه کردن به کار او باعث شد تا برای اولین بار از رنگ خاکستری استفاده کند تا به پالت اصلی خود بیافزاید. شکل‌های لاغر و لاغر از نوع لباس‌های مورد علاقه خواننده فرانسوی باربارا، که به خاطر محصولات گیمینه‌ای و محتوای غزلی پرخطرش شهرت داشت، می‌آمد. (زانکوف به طرز قابل توجهی اشاره کرد که با او ارتباط برقرار کرده است زیرا نگاه او او را به یاد مادرش می‌اندازد زمانی که او در دهه 70 به سن پترزبورگ بازگشته بود.) با این حال همه اینها به کنار، چیزی که در اینجا به آن بازمی‌گردید این است که این یک طراح با یک طراح است. حس قوی هنر و تکنیک، با زیبایی شناسی که طنین انداز می شود زیرا متفکرانه و مورد توجه است – و او. مطمئناً نمی توان از این فصل خاص نیویورک که گهگاه بوی متمایزی از اشتقاق آشنا در مورد آن را ستایش کرد. تنها چیزی که در اینجا آشنا بود این بود که زانکوف دقیقاً شبیه زانکوف بود.