سپتامبر گذشته، مدل ها در پایان نمایشگاه النا ولز در ویلیامزبورگ شرقی در گل و لای کشتی گرفتند. به علاوه چا تغییر; در این فصل، طراح سرسخت با Super Bowl روبرو شد، و از ارائه معمول باند به نفع میزبانی یک سالن و توپ لباس در خیابان پنجم، درست روبه‌روی موزه هنر متروپولیتن، در جایی که سابقاً ایرلندی آمریکایی بود، روبه‌رو شد. انجمن تاریخی. و بنابراین به جای Allegiant Stadium، Upper East Side وجود داشت. و به جای بال های داغ و آبجو، فینگر فودها و کوکتل های ظریف. کاملاً واضح بود که فرهنگ (بالا و “لیفتارد”)، به جای مد، تمرکز این رویداد بود، اگرچه ولز ظاهری سفارشی برای شرکت کنندگانی ایجاد کرد که در میان جمعیت مخلوط می شدند. او گفت: «این یک فصل تجاری برای من نیست، این در واقع بیشتر یک تمرین جهانی است.
وقف به صنعتگری و صنعتگران هسته اصلی اخلاق این برند است. ولز متولد میلواکی، که خود را به عنوان یک فرد خارجی و اغلب به عنوان یک تحریک‌کننده معرفی می‌کند، درگیر چیزی است که دوست دارد آن را «تواضع جغرافیایی» بنامد، که تا حد زیادی با طبقه درآمیخته است، و این کار آسانی است. به حدس زدن، او خودش را تجربه کرده است. او گفت: خالص ترین هدف من به عنوان یک برند این است که واقعاً یک زن گمشده غرب میانه را به روایت فرهنگی آمریکا بازگردانم. به طور گسترده تر، طراح «خواهان بازنمایی چند بعدی بیشتر از زنانگی، خوب و بد است. یکی که حقیقت دشوار، پیچیده و زشت زن بودن را به عنوان بخشی از زیبایی که ما را کامل و کامل می کند و 360 می پذیرد. این یک سفر شخصیتی است که گاهی اوقات از یک سفر آنتاگونیستی می گذرد، اما در نهایت با معنا و حسن نیت حل می شود.
او در درخواست خوانش‌های ظریف‌تر از زنانگی در مد درست است. اغلب اتفاق می افتد که توصیفات طراحان از “زنشان” به نظر می رسد جنسیت و شهر طرح های شخصیت – یا امسال، قوها. کهن الگوی “میز تا شام” هک شده است، به ویژه از آنجایی که اوزمپیک غذا خوردن را به طرز غم انگیزی تغییر داده است.
ولز به طور کلی باند فرودگاه را رها نکرده است. او گفت: “این سرگرم کننده و عاطفی است، اما من به همان اندازه به داستان گفتن و تحقیقی که در کار انجام داده ام اهمیت می دهم و فکر می کنم که سزاوار یک تجربه به همان اندازه جشن است.” با این حال، او گفت که در این فصل در حالی که در جستجوی راهی بود، یک سالن صمیمی را انتخاب کرد تا «چیزی بسازد که مرتبط باشد و مانند یک پیشنهاد ملموس برای آنچه می‌خواهم در جهان امروز و اکنون ببینم». (بسته به نحوه توسعه این ایده، سالن ممکن است بخشی تکراری از تمرین طراح باشد.)