این فصل هیچ نمایشی در تئوری وجود نداشت، اما حال و هوای نمایشگاه Meatpacking District این برند مانند همیشه آفتابی بود. خبر مهم این فصل چاپ پلنگ بود. به عنوان یک دامن کوتاه برای جوانان (با یک ژاکت کش باف پشمی ساده با آستین هایی با فرم ملایم) و به عنوان یک پیراهن بزرگ سایز A عالی بود. شکل‌های جدید این فصل همچنین شامل یک ژاکت الهام‌گرفته از لباس کار بود که از فلانل لحافی ساخته شده بود، که وقتی با شلوار و پیراهن یقه‌دار ست می‌شد، تبدیل به یک کت و شلوار مدرن شد. جفری کالینسکی واقعاً بر لباس پوشیدن تک رنگ به عنوان میانبری برای ایجاد یک یونیفرم روزانه تأکید کرد. دکمه‌ای باریک که با یک دامن قد میانی آسان پوشیده می‌شود، هر دو در جدیدترین وسواس این طراح بودند، سایه‌ای از بژ که او آن را «شتری جدید» می‌نامد.
در جاهای دیگر همه چیز مربوط به تکه‌های جذابی بود که فوراً در کمد لباس هر زنی تبدیل به اسب کار می‌شوند: یک دامن دایره‌ای بی‌نظم و نامنظم، یک کت ماشینی فلانل زیبا که در پارچه‌ای پرفورمنس برای گرمای بیشتر آسوده شده بود، یک کت شلواری گشاد و آسان با ساق‌دار. یک تاپ قایق آستین دار، شلوار چرمی باری، یک شلوار جین کمی گشاد، و تن‌ها بافت کشمیری عالی. طراح گفت: “این یک نوع چیز آرام تر است.” من واقعاً روی یونیفرم روزانه یک زن در نیویورک هفت روز در هفته متمرکز بودم.»