مارک جیکوبز درباره چهلمین سالگرد برندش در اینستاگرام پست گذاشته است – او در سال 1984 دانشجوی طراحی سال پارسونز بود – بنابراین، با نزدیک شدن به نمایشگاه امشب او، سؤال این بود که آیا او دوباره مجموعه‌های قبلی خود را بازبینی می‌کند. در این چند سال اخیر احیای آرشیوی زیادی در سراسر مد وجود داشته است، هیچ سالگرد خاصی لازم نیست. در میان طراحان یک سن خاص، نقل قول از خودتان بسیار رایج شده است. جیکوبز ممکن است یک دانشجوی مد باشد، کسی که اغلب هنگام طراحی به گذشته نگاه کرده است، اما به نظر می رسد که هرگز به طور خاص درگیر تاریخ خود نبوده است. او خیلی بی‌احترام است، و این نوع خود جدی‌گرایی در برند نیست.
هنوز 40 سال! زمان زیادی است. تعداد معدودی از طراحان در تقویم هفته مد نیویورک وجود دارند – شروع رسمی آن هنوز یک هفته باقی مانده است – که می توانند به این نوع عمر طولانی ببالند. تام فورد، سوپراستار دهه 90 او که فقط دو سال از او بزرگتر بود، سال گذشته از این صنعت بازنشسته شد. اما اگر جیکوبز اکنون یکی از بزرگان ما باشد، کیفیت مد روز جوانی خود را حفظ کرده است.
اسلحه خانه پارک اونیو تاریک بود که وارد شدیم. هنگامی که نورها بسیار نزدیک به ساعت 6 بعد از ظهر شعله ور شدند، یک میز و صندلی تاشو غول پیکر در پشت باند مورد توجه قرار گرفت. آنها کار هنرمند فقید رابرت ترین بودند که جیکوبز در یادداشت های نمایش خود از او نقل قول کرد. من سعی می‌کنم با مضامین یا اشیا یا منابعی که بتوانم به تاریخچه شخصی‌ام ردیابی کنم، بمانم. هرچه به عقب تر بتوانم چیزی را به نوعی برایم معنادار تشخیص دهم… بیشتر جذب آن می شوم.»
مدل‌ها از پشت صحنه بیرون می‌آمدند و زیر میز راه می‌رفتند، یک چشم‌انداز کج به دلیل تناسبات اغراق‌آمیز لباس‌هایشان، پارچه‌های فوم‌مانند سفت انتخابی جیکوبز، و نحوه دوختن برخی از لباس‌ها با درزهای کناری، شدیدتر می‌شد. بیرون، یا تغییرات آنها را به جای پنهان کردن آنها آشکار کرد. روزمرگی آنها کاملاً از بین رفته بود، سرگردانی که به موقع و معمولی به نظر می رسید. روی ژاکت‌های کلفت، شانه‌ها به جلو کشیده می‌شدند و جلوه‌های عجیب و غریب دوبعدی ایجاد می‌کردند و تزیینات تخت trompe l’oeil به آنها اضافه می‌شد که حس یک گردنبند یا سنجاق را ایجاد می‌کرد.
آنها عروسک‌های کاغذی زنده متعلق به اواسط قرن بودند، با کت و شلوارهای زنانه، شیفت‌ها، لباس‌های کوکتل، و ستون‌های شبی که با کت‌های بزرگ می‌درخشیدند – اگرچه کت و شلوارهایی با ژاکت‌های کوچک و شلواری که تا جناغ سینه بالا می‌رفتند، و ست‌های مخمل پاستلی به سبک لباس‌های شاداب. از طریق Balenciaga روایت قوها روی روانگردان ها را مختل کرد. همینطور نسخه «مضحکانه جادار» کیف Venetia او، پرفروش‌ترین محصولی که جلوه‌ای به یاد ماندنی در آن داشت. شیطان پرادا می پوشد.
در خیابان‌های شهر نیویورک قدم بزنید، یا سوار مترو شوید، و کیف‌های حمل‌ونقل مارک جیکوبز، کلماتی که در کنار آن با فونت آشنای تمام کلاه بدون سری او نوشته شده است، هر کجا که نگاه کنید، یک پدیده کوچک با نسل جدید است. جیکوبز برخی از افکار خود را روی کاغذ آورد. او نوشت: “از طریق دریچه اجتناب ناپذیر زمان، لیوان من پر از شگفتی و انعکاس باقی می ماند.” سی و یک سال پس از کلکسیون بدنام گرانج او برای پری الیس، و 40 سال از فارغ التحصیلی اش، او هنوز مطمئن ترین منبع مد در نیویورک است.