جاناتان سیمخای برای فصل بهار وارد یک داستان دریایی شد (موضوعی که در پیش از پاییز به سطح جزر و مد رسید) و گنجینه هایی را در اعماق آن یافت. در میان آن‌ها گره‌های ملوانی وجود داشت که از کنار لباس چرمی یک‌شانه، نارنجی غروب آفتاب و وگان تلاقی می‌کردند. یک عدد سرولین از نوارهای ابریشمی ساخته شده بود که به طناب‌ها پیچیده شده بود و یکی یکی به هم دوخته شده بود و رها می‌شد تا در سجاف باز شود و نوعی جلوه جلبک دریایی ایجاد کند. کت نخودی مورد نیاز برای زنان با دکمه‌های طلایی و با دکمه‌های همرنگ و آستین خمیده در جلو و رگلان در پشت برای مردان دوباره طراحی شد.
ساختارشکنی همچنان مورد توجه طراح بود، همانطور که نشان می دهد جلیقه عاج “داخل به بیرون” با شلوار همسان نسخه تابستانی کت و شلوار است. سخت‌افزار سفارشی، پایه‌ای از برند، با یک دست سبک برای جلوگیری از افتادن یک لباس پیراهن پارچه‌ای و همچنین برای جواهر کردن کمربند یک سنگر بدون آستین استفاده می‌شد. توری یک لباس لغزنده ساتنی را کوتاه کرده است. یک لباس پیراهن دارای چاپ توری بود (شاید اشاره ای به یک مارگیلایسم محبوب) که این خانه را در حالت آماده باش (پدربزرگ طراح یک کارخانه توری داشت) در جهت جدید جالبی قرار داد.