برای اتفاقی که رخ داد، این یک جنجال مناسب بود: ریان ون رومپی با لباسی به رنگ صورتی پزشکی که تا قوزک پا پوشیده شده بود، آستین‌هایش را تا شانه‌هایش بریده بود، کمرش را از جلو دوخته بود و با خش‌های شدید از هم جدا می‌شد. بکهام آن را با دستکش‌های اپرا با توری مونوگرام VB به رنگ پوست مدل، جوراب شلواری همسان و کفش‌های پاشنه بلند ساتن با پنجه‌های بادامی شکل پوشانده بود. خیلی پیچ خورده بود. نوعی زرق و برق انحرافی دلپذیر که تنها با انحراف کیفی ساخته شده از منگوله های موی بلوند که روی بازوی ون رومپی ریخته بود، از بین می رفت.
برای من کار بزرگی است که در پاریس یک نمایش اجرا کنم. بکهام گفت: این یک رویا بود و بنابراین مجموعه باید آن را منعکس کند. در این روند، او هیچ زندانی نگرفت. ماه‌های قبل او را دیدم که آتلیه‌هایش در لندن را بازسازی کرد تا سطح هنری را که در یک نمایش در پاریس به آن نیاز دارد، تسهیل کند، و امکان ساخت لباس‌هایی مانند لباس‌های فوق‌الذکر را با ظاهری ساده اما بسیار پیچیده فراهم کرد. این راه را برای لباس‌های زیبا و روان‌پرورانه‌ای هموار کرد – برخی از لباس‌های تنگ و دستکش لاتکس پوشیده می‌شدند – لباس‌های کامی که به نظر می‌رسیدند از بدن خارج شوند و لباس‌های دم ماهی با برش‌های انحرافی در پاستیل‌های پزشکی بیشتر. یک لباس مشکی به شکل بریده ای آراسته شده بود که گویی به آن پنجه زده بود. این سیلوئت‌ها که پشت سر هم دیده می‌شوند، کمی شیطانی و به‌طور باورنکردنی چاپلوس‌کننده بودند.
او در طول یک پیش نمایش برای مجموعه ای که تمام دانشی را که در طول بیش از 10 سال حضورش در مد کسب کرده بود – و همه جاه طلبی هایی که او هنوز در دل خود دارد، به طعنه گفت: “چیزها کاملاً پیچیده هستند.” او صومعه‌های کلیسا را در والدو گریس – مجتمع نظامی که ایو سن لوران پس از شکست خدمت سربازی‌اش در بیمارستان بستری بود – پر کرد با صدایی دلخراش از مادام باترفلای و آن را با ضربان ضربان دار، تیک تاک و تند توسط Chromatics لایه بندی کرد.
اولین نمایش ویکتوریا بکهام در پاریس در بعدازظهر جمعه این برنامه مقدس هفته مد برگزار شد. روز قبل، ریک اوونز لباس‌های توری قرمز خون گاو را ارائه کرد. در صبح Loewe کفش های ساخته شده از بادکنک های باد شده را نشان داد. و خدا فقط می داند Comme des Garcons برای شنبه چه چیزی در آستین ماستودون دارد. بکهام که به دادگاه فرانسوی این غول‌های آوانگارد دعوت شده است – که کار خود را از نیویورک آغاز کرد و نمایش خود را برای دهمین سالگرد برندش به لندن منتقل کرد – به آخرین فصل در سفر قهرمان خود به مد رسیده است: رویکرد به درون‌ترین غار. .
من نمی توانم باور کنم که بالاخره این اتفاق می افتد. من به جایی که آمده ایم بسیار افتخار می کنم.» او درباره ماجراجویی خود در پاریس گفت. “با این نمایش، از تک تک قدم هایم لذت بردم. وقتی به همه چیزهایی که ما پشت سر گذاشته‌ایم فکر می‌کنید، اجرای یک نمایش در پاریس به عنوان یک برند مستقل واقعاً کار بزرگی است. احساس یک لحظه واقعی است.» اولین مد فرانسوی بکهام یک تجربه جاه طلبانه، دراماتیک و کاملاً جنسی بود که نشان دهنده هیجان او برای مد بود. و در چرخ همستر روز به روز هفته مد، فداکاری مانند آن واقعاً بسیار نادر است.