نیکول فلپس، مدیر جهانی Vogue Runway
نمایش پاییز 2013 میوچیا پرادا در خاطرم ماندگار شد، تا حدی به این دلیل که بسیار سینمایی بود (موسیقی از بتی بلو در موسیقی متن پخش می‌شد و ویدیوها روی دیوار پخش می‌شد) و تا حدی به این دلیل که بسیار سکسی بود، که نسبتاً خلاف نوع بود. او زنی است که رویای شیک زشتی را در سر می پروراند. البته، هیچ چیز متعارفی در مورد سکسی پرادا وجود ندارد. فقط او می توانست پشم آب پز شده را تند جلوه دهد. من از شما سرپیچی می کنم که زنی را پیدا کنید که آنجا بود که نمی خواست گربه مک نیل با این لباس پوست کنده باشد.
مارک هولگیت، رهبر شبکه جهانی و مدیر ویژگی های مد ایالات متحده
آنها پرسیدند مجموعه پرادای مورد علاقه خود را انتخاب کنید، و پاسخ من این است: اصلا از کجا شروع می کنید؟ بنابراین تصمیم گرفتم از همان ابتدا شروع کنم – خوب، شروع من، که بهار 1995 خواهد بود. من قبلاً به خوبی از برند آگاه بودم، اما چیزی در مورد این نمایش خاص واقعاً توجه من را جلب کرد – و قلبم را تسخیر کرد. منظورم همان نگاه آغازین است: نائومی، با یک کت و شلوار مشکی سخت‌گیرانه‌تر، با یک کمربند تاردار سفید که در مرکز آن یک سگک نقره‌ای درخشان قرار داشت، به خدایان نزدیک‌تر می‌شد. سپس به لباس‌های نایلونی، شفافیت، زیپ‌های استحکام صنعتی، بافتنی‌های دنده‌ای، و کیف‌هایی که اگر به خاطر شفافیت پلاستیکی‌شان نبود، واقعاً زیبا بودند – و همه این‌ها توسط یک بازیگر فوق‌العاده اواسط دهه 90 از کیت پوشیده شده بود. لیندا، برندی، تریش، شالوم، آمبر و ناجا. پرادا بهار 1995 برای من کمال مطلق است، مقدمه ای است از آنچه که یک چشم انداز تعیین کننده دوران مینیمالیسم از نظر ظاهر و ایده و در نهایت طول عمر خلاقانه می تواند معنی داشته باشد. آنقدر مرا تحت تأثیر قرار داد که تقریباً در همان زمان به نظر می رسید که پول را جمع کردم، وقتی تازه از دانشگاه خارج شده بودم و در یک بند کفش در لندن زندگی می کردم، به بوتیک براونز در خیابان مولتون جنوبی بروم و یک کت نئوپرن مشکی مردانه پرادا بخرم. دستیار فروش که من آن را از من خریدم از من خواست تا قرار ملاقات بگذارم. من در نهایت به آن تاریخ نرفتم و متأسفانه دیگر کت را ندارم، اما هرگز عشقم را به این مجموعه از دست ندادم.