این طراح اولین حضور خود در پاریس را در اتاق کنفرانس “بی روح” انجام داد. احتمالاً این حوزه مردانه، فویل‌ای برای طرح‌های پیچیده زنانه او بود، که اگر چیزی در مورد آنها وجود نداشت، می‌توانست به‌عنوان بوژی خوانده شود، مانند ژاکت‌هایی با شانه‌های کوچک که به سمت سینه‌ها متمایل هستند، خطوط هندسی عجیب و غریب، و طرح‌های مجموعه. تکه های قهرمان – کت هایی با یقه های ایستاده.
اگرچه یک دامن برگشت پذیر و یک جفت چکمه وجود دارد که می توان آن را با زیپ تطبیق داد، ساختارشکنی در اینجا بیشتر بازیگوش و مفهومی بود. بحث های زیادی در مورد نگاه زنانه وجود دارد که در مورد لباس پوشیدن “سکسی” صدق می کند. به نظر می‌رسید که آدام لینارد ایده‌های خود را در مورد زنانگی و شایسته‌بودن روی آورده است. این یک مجموعه بسیار سرپوشیده است که منحنی‌های یک زن را به شکل هندسی پرده‌های پوشاننده، با نسبت‌های منفجر یا کوچک شده، بازسازی می‌کند. لباسی که به نظر می رسد جعبه ای در داخل آن باشد با پاپیون کوتور بسته شده است، لباس های دیگر به نظر سه بازو دارند. اگر چیزی از Balenciaga در کار او وجود دارد، ممکن است به این دلیل باشد که Adam-Leenaerdt مدتی در آنجا کار کرده است.
اما در حالی که کریستوبال بالنسیاگا نگران فرم ناب بود، و دمنا، در گذشته، دوست داشت طرح‌های خود را در روایت‌های بزرگ مربوط به آب و هوا، سیاست و زندگی‌نامه خود قرار دهد، کار آدام-لینردت عمدی جنبه داخلی دارد. زنان اغلب به خانه منتقل شده‌اند، اما او می‌خواهد جنبه‌های معمولی زندگی را متحول کند و جشن بگیرد – «زیبایی عناصر «تا کنون» دنیای روزمره را آشکار کند، آنها را منحرف کند، و با آنها سرگرم شود.» برای این منظور آدام-لیناردت یک دستمال سفره تا شده را به عنوان یک لباس سفید دوباره تصور کرد و لباس هایی را از رومیزی طراحی کرد.