در طی یک شام سه وعده‌ای فیله مینیون و سیب‌زمینی برنیز، طرف در مورد پروژه‌های آتی و برنامه‌های تعطیلات خود بحث کرد. در حالی که الکساندرا داداریو، با یک جفت چکمه های فلزی سگک دار جیر روی زانو Belle Vivier، با او کنار آمد. نیلوفر سفید بریتانی اوگریدی، عکاس، استوارت شاینینگ، به عنوان عکاس غیررسمی شبکه‌های اجتماعی شب، عکس‌هایی از آدری کورسا و لارسن تامپسون را در گوشی‌های هوشمندشان گرفت.
هنگامی که جمعیت، از جمله جورنی اسمولت، بلا هیثکوت، کاترین نیوتن و برایان هوی روی صندلی های خود نشستند، درن شام را با خاطره ای شخصی آغاز کرد. او گفت: “من سال هاست که عاشق راجر ویویر هستم.” وقتی برای اولین بار کاترین دونو را دیدم که آن کفش های نمادین را در فیلم پوشیده بود خوشگل دو ژور می دانستم که آنها را می خواهم و در اوایل دهه بیستم، وقتی برای اولین بار به پاریس رفتم، آن کفش ها اولین چیزی بود که خریدم.
قبل از اینکه عصر به پایان برسد، فلونی در جمع مهمانان سخنرانی کرد. او گفت: “من از حومه ایتالیا آمده‌ام و وقتی رویاهایی می‌بینی و در میانه‌های ناکجاآباد تنها می‌شوی، افرادی مثل تو به من کمک کردند، بنابراین باید از شما تشکر کنم. بسیاری از مردم، بسیاری از دختران و پسران جوان مانند من، به شما نیاز دارند، پس کار خود را با عشق و حوصله انجام دهید. پیامی واقعاً هماهنگ با روح فصل.
با نزدیک شدن به پایان سال، چند ماه پایانی در لس آنجلس به سرعت به یک ماراتن ناهار، کوکتل و مهمانی‌های شام تبدیل می‌شود، اما این امر مانع از آن نشد که جمعیت پر زرق و برقی برای تجلیل از راجر ویویر و کارگردان خلاق، گراردو فلونی، شرکت کنند. در جمعه شب. پس از یک وقفه طولانی، فلونی به شهری بازگشت که علاقه خاصی به آن دارد و مهمان افتخاری شامی بود که توسط لورا درن و لورا براون در پشت بام هالووی هاوس در غرب هالیوود برگزار شد. او گفت: «خیلی خوشحالم که به اینجا برگشتم ووگ همانطور که او از مهمانان، از جمله آلیسون جانی، کریستینا هندریکس، لیک بل و کریستن ویگ استقبال کرد. “من عاشق لس آنجلس هستم.”