آیا منبع الهامی بی پایان تر از بدن انسان جذاب و در عین حال پربارتر وجود دارد؟ هنر از زمانی که وجود دارد به اشکال جسمانی روی آورده است و درد و زیبایی قفس های زمینی ما را به تصویر می کشد. با این حال، دیدن جرثقیل گردن، قوس پشت، نگاه یک چشم می تواند ما را دوباره به خود بپیچد و سعی کنیم تصویری را که پیش روی خود داریم، همانطور که سعی می کنیم خودمان را درک کنیم، درک کنیم.
در نمایش جدید و خیره‌کننده هنرمند کریستینا بان‌بان در گالری اسکارستد، در قسمت بالایی ایست ساید منهتن، فرم زنانه کاملاً قدرتمند است و از سنت طولانی نقاشی برهنه استفاده می‌کند. 15 نقاشی رنگ روغن در “Cristina BanBan: Mujeres” (که تا 17 دسامبر در معرض دید قرار می گیرد) تداعی کننده قدرت گرفتن و بازپس گیری توجه است. زنان جسور هستند. آنها قوی هستند (آن دستان!). بدن روبنسکی آنها که بر روی بوم‌هایی قرار گرفته‌اند که می‌توانند بیش از هفت فوت قد داشته باشند، خوش فرم، گوشتی و شهوانی هستند. حضور آنها احشایی، فوری و در عین حال صمیمی و، بله، حسی است. اما آنها نیز در حال حذف هستند، نه آن‌قدر که بیننده را تشویق می‌کنند که در آنجا بماند. تو کی هستی که خیره بشی؟ شما کی هستید نه به؟
بان بان، 35 ساله، پیش از افتتاحیه، در استودیوی دلنشین خود در بوشویک به من گفت: «موضوع کار من همیشه فرم زنانه بوده است. با این حال، نقاشی‌های «Mujeres» به‌طور خاص متمرکز به نظر می‌رسند: عنوان نمایشگاه در اسپانیایی به معنای «زنان» است (او در بارسلونا متولد شد و اکنون در بروکلین مستقر است)، و همه نقاشی‌ها به جز یکی این عنوان را دارند. موجرس یا مجر. این نامگذاری اشاره ای به ویلم دو کونینگ، نمونه هنری اوست. انتزاعی-سنگین او زن پرتره ها یک الهام واضح هستند. هر دو سری قسمت‌های بدن را با جلوه‌های سورئال لایه‌بندی می‌کنند و از خطوط، تناسب و رنگ به عنوان ابزاری برای اعوجاج استفاده می‌کنند. برای BanBan، دستی از یک فیگور اغلب از سینه یا لگن شخص دیگری در داخل کادر بیرون می‌آید، مانند موجرس اول، یک قطعه پرچین در فضای طبقه اول اسکارستد. اما در جایی که دو کونینگ نقاشی‌های خود از زنان را با شدتی تقریباً تهاجمی آغشته کرد، BanBan چیزی متفاوت را طرح می‌کند، چیزی نرم‌تر اما قوی‌تر. شاید به این دلیل است که پرتره های بان بان ذاتا چیزی را ارائه می دهد که دو کونینگ نمی تواند: دیدگاه نقاشی یک زن.
تمام آثار این نمایشگاه امسال، بیشتر در بوشویک، به جز سه اثری که او در پاریس ساخته بود، ساخته شد. آویزان بالای شومینه در طبقه سوم گالری، Cabeza I. پاریس از نظر برش نزدیک آن بر روی صورت (از این رو نام، که به “سر” ترجمه می شود) و در اندازه آن یک نقطه پرت است. با ارتفاع کمتر از دو پا، به طور قابل توجهی کوچکتر از آثار دیگر است. با این حال، یک انسجام عاطفی و فنی بین تمام 15 نقاشی وجود دارد. قلم موها فیزیکی، ژست‌ها، با سکته‌های قابل مشاهده از رنگ‌های زنده است. بان‌بان می‌گوید که بدنش را وارد این فرآیند می‌کند و پس از صرف زمان برای ترسیم ایده‌هایش روی کاغذ، به طور غریزی حرکت می‌کند. (او می‌گوید: «نقاشی با ذهن است. نقاشی با روده است.» اگرچه شکل‌های بان‌بن عمدتاً برهنه هستند، گاهی اوقات با یک اکسسوری مدرن – یک گل قرمز پشت گوش (مانند شکل) تزئین می‌شوند. Mujeres X، با یادآوری زینت مشابه در مانه المپیا، یک کتانی سبز یا یک جفت لباس زیر راه راه.
حال و هوای هر نقاشی بین غرور و غرور تقریباً نافرمانی و غمگینی، اغلب در همان تصویر، در نوسان است. ایستاده قبل مجر دوم (او در طول بازدید از استودیو گفت که مورد علاقه بان بان)، احساس آشنایی عمیق و حتی آرامش داشتم. چشمان زن درست از جلوی بیننده می گذرد. بازوی چپ او بلند شده و سینه‌اش را می‌پوشاند: محافظ اما نه کاملاً بی‌قرار. متوجه یک دایره قرمز رنگ بالای بازوی بلند شدم. “آن چیست؟” من پرسیدم. این نوک پستان اوست که در گوشت و استخوانش فرو می‌رود و دیگر پنهان نیست – در نهایت تحریک‌کننده است.