آیا این مسئولیت بر عهده صنعت مهمان نوازی است یا مسافر؟ خوب، هر دو. هو می‌گوید: «اگر هر هتل بازسازی‌کننده یا پایدار بود، مسافر مجبور به انتخاب آن نبود. اما مسافر باید برای تسریع در این تغییر چنین مطالبه کند. مسافر باید سوالات بیشتری بپرسد: هتل چگونه ساخته شده است، چگونه با کارکنان رفتار می شود، چگونه از محیط زیست محلی محافظت می شود؟ چگونه هتل از جامعه محلی حمایت می کند؟»
در حال حاضر 30 ملک جهانی زیر چتر سفر احیا کننده وجود دارد. هر دارایی از طریق یک خود ارزیابی بررسی می شود که 29 حوزه مختلف مانند مصرف زباله، آب و انرژی را پوشش می دهد. کار اخلاقی؛ آموزش کارکنان و مدیریت؛ و چقدر پول به جامعه محلی برمی گردد. این معیارها ماهانه توسط املاک ردیابی می‌شوند و برای اطلاع رسانی کاری که انجام می‌دهند به مسافران و آژانس‌های مسافرتی ضروری هستند.
هو توضیح می‌دهد: «ما هرگز به عنوان یک جامعه سفر را متوقف نخواهیم کرد، اما می‌توانیم از کسب‌وکارهای مناسبی که واقعاً تأثیرگذار هستند، حمایت کنیم، از ابتکارات و راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت که کربن را جذب می‌کنند و به جوامع محلی بازگردانیم، حمایت کنیم.»
شریف الغمراوی، مالک اقامتگاه بوم گردی بساتا.
عکس: توماس دلفت
هو معتقد است که صرفاً توقف سفر یا پرواز راه حل مناسبی نیست، زیرا بسیاری از مکان ها به گردشگری وابسته هستند. برای مثال، صنعت گردشگری کنیا در طول همه‌گیری، در کنار تلاش‌های مداوم حفاظتی که از طریق آن تأمین مالی می‌شود، ضربه سختی خورد. از آنجایی که از هر 10 نفر در سراسر جهان یک نفر در گردشگری کار می کند، برای بسیاری از جوامع، این منبع اصلی درآمد آنهاست.
