هفته نپو بر همه کسانی که جشن می گیرند مبارک. در زمانی که میتوانیم تا زانو در نوک تخممرغ بنشینیم و به «سرود زنگها» بپردازیم، به جای آن میپرسیم چه کسی پدر و مادر مشهورترین قوم ما بوده است. دیوارهای شایسته سالاری مفروض ما در حال فروریختن است، زیرا ما از خویشاوندگرایی توطئهآمیز گسترده در میان خود بو میکشیم. این فصلی است که باید بپرسیم: آیا مدل مادر آن مدل هم بوده است؟ آیا پدر غذاخوری TikTok مخترع توستر اشترودل بود؟ عموی آن بازیگر ویلیام شکسپیر نبود؟ او مطمئناً آن را ساکت کرد.
شبیه پیرمردی نیست که در پایان یک فیلم به زندگی خود نگاه می کند، اما شهرت واقعاً در طول زندگی ما شکل گرفته است. معروف به شناخته شدن اکنون یک مسیر شغلی ملموس است. مردم قبلاً حرفه ای داشتند – بازیگران بازی می کردند، ورزشکاران ورزش می کردند – و شهرت فقط یک شاخه بود. اما اینترنت سرگرمیهای ما را دموکراتیک کرده و ایده یک سوپراستار یا یک احساس را دگرگون کرده است. شهرت بسیار گسترده تر در دسترس است. ما هنوز بازیگران و ورزشکاران و نوازندگان و مدلها را داریم، اما غریبههایی با ظاهر زیبا نیز داریم که کاملاً بر کانالهای اجتماعی با هزاران فالوور تسلط دارند. جایی که هالیوود با کاریزمای توهینآمیزش سلطه داشت، اکنون شهرت بیش از حد زیرزمینی نیز داریم. فضاهای جدیدی برای شکوفایی فرزندان غیر مشهور وجود دارد.
منبع
من جذابیت را درک می کنم یک جامعه مصرف کننده بر اساس دستیابی به چیزهای جدید ساخته شده است، اما ما همچنین مشتاق میراث خریدهایمان هستیم. ما چیزهای جدید را دوست داریم، و ما عاشق پیشینه هستیم Nepos هر دو را ارائه می دهد – چهره ای تازه و یک افسانه درونی، هرچند والدینی. تصور اینکه توسط لنی کراویتز یا ویکتوریا بکهام یا ملانی گریفیث بزرگ شده باشید بسیار جالب است. روزنامهنگاران، طراحان و برندها یک مرجع مادرانه یا یک کنایه پدرانه را دوست دارند – این فقط راهی است برای ورود به داستان، لحظهای قبل از باز شدن آن.
لیست نوزادان نپو گسترده و به طرز شگفت انگیزی زن است (فکر نمی کنم متوجه نشده باشم)، شامل، اما نه منحصر به فرد، زوئه کراویتز، لوردس لئون، مایا هاوک و کایا گربر. ماود آپاتو و گوئینت پالترو و لیلی آلن در آنجا هستند. داکوتا فانینگ نامی دریافت کرد. یک فیلیپ (ویترسپون-)، یک اسپیلبرگ، یک بیورک کوچک وجود دارد. همانطور که با خستگی در میان نپوها میچرخید، فهرست طولانیتر از آن چیزی است که قرنطینه کووید احساس میشد.
هرکسی که نام بردم در نوع خود با استعداد هستند، اما با توجه به هیاهوی خفیف اینترنتی، موضوع اصلی این است که چگونه این استعداد مورد توجه قرار گرفته است. ناعادلانه به نظر میرسد که این بچهها همه در مجلل نسبی نشستهاند و فرصتها به هم میزنند. بقیه ما زحمت می کشیم، ناامیدانه برای رسیدن به صنعت انتخابی خود تلاش می کنیم، و این بچه ها این کار را کرده اند ins از گوشهایشان بیرون میآید، نامهای خانوادگیشان درهای بیشمار را باز میکند، میراث اجتماعیشان را میبیند که آنها را (آسانتر) در زندگی میبیند. من این تصور را ندارم که بچههای نپو – در حالی که به دوران بلوغ جوانی و فراتر از آن میروند – در راه ورودشان دو لعنت میکنند. در هالیوود باز است. چه کسی در عقل خود از آن عبور نمی کند؟