این دوگانگی بین خجالتی بودن و همچنین تمایل به به اشتراک گذاشتن داستان‌ها از کجا ناشی می‌شود؟
یک مثال خوب کسی از ووگ اوایل امروز مثل این بود که آیا می‌توانید دوربین را بردارید و یک مقدمه فیلم بگیرید، مانند: «سلام، من مادلین آرگی هستم، با من برای بریتانیا آماده شوید. ووگ…“-هر چه. این تمام چیزی بود که باید می گفتم و نمی توانستم انجامش دهم. باید خلاقیت را تغییر می دادیم. اما بعد با خوشحالی به خانه می‌روم، و دومی که تنها می‌مانم، نفرت انگیزترین چیز را به هر چند نفر می‌گویم. من تنهام خیلی راحتم من فقط در کنار انسان های دیگر راحت نیستم. من نمی دانم چیست – من نگران این نیستم که آنها در مورد من چه فکر می کنند، من به معنای واقعی کلمه نمی توانم با آنها صحبت کنم یا در اطراف آنها خلاق باشم. عالیه.
اعداد شبیه افراد واقعی نیستند.
بله، اگر واقعاً احساس می کرد، من خیلی بیشتر تحت تأثیر آن قرار می گرفتم. وقتی با یک انسان دیگر رو در رو می شوید، شبیه آن هستید [makes a freaked-out face]، تو واقعی هستی
چه چیزی به شما کمک کرده که کمتر مضطرب شوید؟
نه اینکه اینطور به نظر برسد که این یک انتخاب است، زیرا برای من یک انتخاب نبود و شما نمی توانید اینطور باشید که من دیگر مضطرب نخواهم بود. اما، من هیچ جا نمی رفتم، نمی توانستم به مدرسه بروم، نمی توانستم از خانه بیرون بروم. شما باید تصمیم بگیرید که واقعاً خودتان را بترسانید و کاری را انجام دهید که در ازای یک زندگی از انجام آن وحشت دارید. این بدان معنا نیست که من کمتر مضطرب هستم. من فقط در مکان های مختلف مضطرب هستم.
من تصور می‌کنم حضور در چشمان عمومی کاملاً اضطراب‌آور است. آیا آن را پیدا می کنید؟
من حتما انجام میدم. چون می دانم چه احساسی دارد که همه تصور نادرستی از شما دارند و واقعاً نمی توانید برای مبارزه با آن کاری انجام دهید. اما همچنین، من فکر می کنم، تا زمانی که افراد خوبی در اطراف خود داشته باشید، و افرادی در صنعت که شما را به درستی می شناسند، بسیار آرام بخش است.
شما در ماه سپتامبر یک ماه مد شگفت انگیز را پشت سر گذاشتید و در نمایشگاه های Valentino، Saint Laurent و Prada شرکت کردید.
معمولاً من واقعاً در رویدادها شرکت نمی‌کنم، اما بیشتر به این رویدادها رفته‌ام زیرا می‌خواهم خودم بتوانم بروم. من فکر می‌کنم واقعاً مهم است که یاد بگیریم چگونه اینطور رفتار کنیم و پشت پای دیگران پنهان نشویم. من همیشه این کار را کرده ام. برای سال‌ها احساس می‌کردم اولین روزی که در یک مدرسه جدید بودم و همه یکدیگر را می‌شناختند. اگر شما با هیچ گونه قرار گرفتن در معرض این صنعت بزرگ نشده اید، این یک اشتباه بزرگ است. شما هیچ ایده ای ندارید که چه اتفاقی می افتد سپس به سرعت متوجه می‌شوید که افراد زیادی در این صنعت بزرگ شده‌اند، که بسیار ناامیدکننده است.