ردیابی تکامل سبک جونی میچل از بانوی دره تا ایسی میاکه خبره

تصویر میچل با پوشیدن لباسی که بعدها آن را «یکنواخت راک اند رول» می نامد، در آگاهی فرهنگی ما تثبیت شد و رابطه او با آن را تا 50 سال دوام آورد. در سال 1975، او "رقص بوهو" را نوشت، با توجه به محبت غیرمعمولی که مدتها با آن همراه بود و از آن فاصله گرفت: "حتی در دعوا / پرس نظافتچی در شلوار جین من بود / و همه چیز برای جزئیات / کمی جلب توجه کرد. توری در امتداد درزها.» همانطور که او به کامرون کرو در یک مقاله بسیار اشاره کرد رولینگ استون در مصاحبه ای در سال 1979، بچه گل بودن به یک «سبک مسطح» تبدیل شده بود، سبکی که او دیگر با آن ارتباطی نداشت، در صورتی که در واقع هرگز با آن ارتباطی نداشت: «به یاد دارم که در کنسرت کارول کینگ در سنترال پارک حضور پیدا کردم. یک جفت شلوار ایو سن لوران. و یه پیراهن خوب آنها لباس های ساده ای بودند، اما کیفیت خوبی داشتند... احساس می کردم چیزهای خاصی هستند که دوستشان دارم، بخشی از وجود من هستند، بیرون از گارد هیپی هستند.»

این واقعیت زمانی کاملاً واضح بود خلاصه معماری میچل را در خانه اش در بل ایر برای شماره ژوئیه 1976 ملاقات کرد، جایی که یک کیمونوی ابریشمی عتیقه قرمز روی مدفوع Steinway پوشانده شده بود، یک لاک لاک پشت غول پیکر آلبینو به دیوار اتاق نشیمن آویزان شده بود، و بسیاری از مبلمان شامل شیک و مدرن بود. طرح هایی توسط ایروینگ و لئون روزن، پیامبران Perspex مجموعه پیس. این مجله نمای بیرونی خانه به سبک اسپانیایی دهه 1920 را اینگونه توصیف می کند که «گل شمعدانی هایی که در گلدان ها شکوفا شده اند و خشخاش های ایسلندی روی ساقه هایی که برای نگه داشتن شکوفه های غول پیکر آن قدر شکننده به نظر می رسند پوشیده شده است، در حالی که طراحی داخلی توسط سالی سیرکن لوئیس، طراح دکور طراحی شده است. با مدل موی مارگارت تاچر و یک نمایشگاه در ملروز. او به جونی اجازه داده بود آنچه را که از آن به عنوان «من» یاد می کرد حفظ کند [Navajo] سبدها و هنر اسکیموهای من»، اما دیوارهای اتاق خوابش را به رنگ «جنگل در غروب» رنگ آمیزی کرد، نخل های دم ماهی 12 فوتی را به داخل کشاند و آنها را دور یک شومینه شلوغ کرد، و لامپ های کف تیفانی را برای روشن کردن کوزه های قرن 18 نصب کرد. ، همه با تأیید صمیمانه مشتری او. میچل نتیجه گرفت: «یک خانه برای من مهم است... من احساسات خوبی در اینجا دارم که فراتر از سطح همه چیز است.»

او هنوز در خانه بل ایر زندگی می کرد ووگ در آوریل 1995 ملاقات کرد، اگرچه در آن زمان راه خود را از همسر دومش جدا کرده بود و سه گربه به دست آورد که "نام یکی از آنها به افتخار فیلسوف آلمانی است که او در دوران تاریک زندگی خود با آن برخورد کرد، نیچه". چارلز گاندی گزارش داد. در گذرگاه یک مرسدس رودستر ایستاده بود، در حالی که «استخر موزاییک آبی کبالتی» روی پرتگاه دره نصب شده بود. در آن زمان، هر اثر ماندگاری از تابستان عشق از کمد لباس های او خارج شده بود و با برت ها، Chanel 2.55 و «لباس های عمدتاً ژاپنی» جایگزین شده بود: «او اعتراف می کند: «من آنها را برای موقعیتی می خرم که هرگز اتفاق نمی افتد». من برخی از چیزهای یوهجی یاماموتو را دوست دارم، و تأثیر دوره ویکتوریایی بر آثار ماتسودا را دوست دارم، اما من به ایسی میاکه معتاد هستم. ایسی یک هنرمند است. وقتی من سفر می کنم، مکان های Issey را جستجو می کنم زیرا Maxfield [the local purveyor of Miyake] او را خوب نمی خرد.»

همانطور که دیدیون یک بار در مقاله ای در مورد اوکیف نوشت، سبک شخصیت است - و جونی به نوعی هم ابدی و هم در حال تکامل است.

تحقیقات اضافی توسط Deirdre McCabe Nolan ارائه شده است