وقتی برای اولین بار راک را در فصل 1 ملاقات کردیم، بیشتر داستان آنها حول محور کوتاه کردن موهایشان بود، شروع به استفاده از ضمایر “they/them” و در نهایت به صورت غیر دودویی برای خانواده و دوستانشان بود. نمایش هویت جنسی راک در سریال قطعاً جای پیشرفت را باقی میگذارد، اما با گذشت سه قسمت از فصل دوم سریال، ما شاهد اجمالی از راک در حالت طبیعی هستیم. گستاخ، بامزه، گهگاه با خواهر بزرگشان لیلی مخالفت میکنند، و – بسیار مهم – لباس پوشیده.
فکر کردن به یک برنامه تلویزیونی که تاثیر بیشتری بر مد داشته باشد، سخت است جنسیت و شهر، اما در جانشین آن—راه اندازی مجدد HBO و درست مثل آن...-کری برادشاو به سختی او در خدمت نیست. این البته منطقی است. او اکنون یک بیوه ثروتمند است، غرق در تجملات ساکت است و شاید نسبت به دوران جوانی، سرگرمکننده، مجرد و با بدهیهای زیادی تمایل کمتری به راه رفتن در خیابان با لباس کوچک چاپ شده روزنامه دیور داشته باشد. با این حال، یک خلاء قدرت مد در نمایش وجود دارد، خلایی که توسط منبعی شگفتانگیز پر شده است: راک (الکسا سوینتون)، فرزند کوچکتر شارلوت.