این نمایشگاه آثار 37 هنرمند را گردآوری می کند و پنج سفارش جدید را به نمایش می گذارد. یکی از نشانه‌هایی که در بدو ورود با بازدیدکنندگان روبرو می‌شود، اثر هنرمند باهامایی تاوارس استراچان است، یک سازه نئونی 10 فوتی که روی آن نوشته شده است: «در روز روشن»، اشاره‌ای کوبنده به خشونت روزمره که اغلب درست زیر بینی ما اتفاق می‌افتد. در همین حال، تعداد زیادی چاپ سیلک از آلوارو باریوس – قرمز در یک طرف و آبی در طرف دیگر (تصویری که تنها با پیاده روی به طرف مقابل فضا مشخص می‌شود) – بالای اتاق، جایی که دیوارها تقسیم می‌شوند، آویزان شده‌اند. نشان دهنده تاریخ پیچیده قلمرو و ایده های مالکیت استعماری است.
مارتون رابینسون، La Coronación de La Negrita، 2022. رنگ تخته گچی و گچ روی بوم. چاپ دیجیتال روی کاغذ با نور پس زمینه (متغیر)؛ 60 قسمت: 44 × 27 اینچ (111.76 × 68.58 سانتی متر) هر کدام.
«فرم پیش‌بینی» که شامل مجسمه‌ها، نقاشی‌ها، شعرها و صداها می‌شود، دلیل قانع‌کننده‌ای برای دشواری تلاش برای نمایش کامل کارائیب است. در حالی که برخی از آثار هنری نیاز دارند که برای نگاه دقیق‌تر به آن تکیه کنید، برخی دیگر را فقط می‌توان از دور به طور کامل بررسی کرد. از جمله کارهای بزرگ بود La Coronación de La Negrita، یک کمیسیون چاپ دیجیتال 60 قسمتی توسط مارتون رابینسون. در اینجا، رابینسون سیاهی و نژادپرستی را در دریای کارائیب – به ویژه کاستاریکا، جایی که هنرمند اهل آن است، در نظر می گیرد. با افزایش تبعیدهای ویرانگر هائیتی‌های ساکن در جمهوری دومینیکن، تحریک متفکرانه هنرمندانی مانند رابینسون ضروری‌تر می‌شود.
