در قسمت اول از دشمنی: کاپوتی در مقابل قوها، بیب پیلی نائومی واتس و مهمان CZ کلوئه سویگنی در مقابل رستورانی به نام La Côte Basque با یکدیگر احوالپرسی می کنند. آنها عینک آفتابی غول‌پیکر خود را هنگام بوسیدن گونه‌هایشان برنمی‌دارند. در همین حال، ترومن کاپوتی تام هالندر در یک تاکسی بیکار بیرون نشسته است. او به راننده می گوید: «متر را روشن نگه دارید. ما هنوز نمی‌خواهیم وارد شویم. زمان بندی همه چیز است.»
چند دقیقه بعد، کاپوتی ورودی بزرگ خود را وارد می کند و اطمینان می دهد که همه می بینند که با چه کسی نشسته است. این یک ناهار است، واضح است، به همان اندازه که به آشپزی مربوط به شرکت است.
دشمنی: کاپوتی در مقابل قوها یک اثر تخیلی است، اما بر اساس رویدادهای واقعی توصیف شده در کتاب لارنس لیمر در سال 2021 است. زنان کاپوتی– و اغلب به آن La Côte Basque اشاره می شود یک رستوران واقعی و معبد اجتماعی بود که در تاریخ ثبت شده است.
وقتی الین استریچ در آهنگ استفان ساندهیم از “خانم هایی که ناهار می خورند” خواند شرکتاحتمالاً منظور او حامیان La Côte Basque بوده است – نقطه نهایی برای دیدن و دیده شدن در نیویورک دهه 1960. (احتمالاً جان فرچایلد و کارکنانش در آنجا بودند لباس روزانه زنانه چه کسی این عبارت را ابداع کرد. به هر حال، آنها معمولاً عکاسانی را می فرستادند تا بیرون درهای آن در خیابان 55 شرقی منتظر بمانند، به این امید که افراد معمولی مانند جکی کندی اوناسیس، فرانک سیناترا یا دوشس ویندزور را که در حال ورود و خروج هستند، بگیرند. یک اتاق بزرگ با نقاشی‌های دیواری مناظر دریا، رومیزی‌های زیبا، ضیافت‌های چرمی قرمز، و یک میتر بسیار قدرتمند. در La Côte Basque، جایی که بسته به سفره‌ای که به شما داده شده است، نفس‌ها تقویت می‌شوند یا زخمی می‌شوند، شما همچنان می‌توانید جشن گرفتن را در Jambon de Bayonne یا Foie Gras des Landes (8 دلار اضافی) شروع کنید و به Jarret de Veau Braisé à l بروید. استراگون، ووگ در سال 1971 گزارش شد. (در واقع، منوی روان فرانسوی یک پیش نیاز بود: مشتریان در genouillés provençale، délices de sole des gourmets، و contre filet rôti، ترجمه انگلیسی ارائه نشده است.)
با این حال، در La Côte Basque، مد اغلب از غذا پیشی گرفته است. زنان از ناهار خود برای نشان دادن آخرین خریدهای خود از خیابان پنجم ساکس، برگدورف گودمن و آتلیه های پاریس استفاده کردند. در شماره 27 دسامبر 1960 مجله نیویورک تایمزیک مقاله مصور، قیافه‌های زنان مختلف را در رستوران به تصویر می‌کشد که شامل کت و شلوارهای توید نیمه‌تنه، کلاه‌های خزدار، کیف‌های تمساح، و «کت بارانی معروف دیور از پوپلین با آستر راسو» بود.