در سراسر دو طبقه گالری مد کریستین و استفان آ. شوارتزمن و در میان صحنه‌نگاری خیره‌کننده و اغلب عجیب و غریب توسط ناتالی کرینیر، این نمایشگاه تلاشی برای ارائه چشم‌اندازی تازه به این پرسش ابدی و خسته‌کننده که آیا مد و هنر متقابل هستند ارائه نمی‌کند. . بلکه نشان می‌دهد که چگونه شیاپارلی هرگز این تمایز را ایجاد نکرده است.
شیاپارلی که از یک پس زمینه فکری و هنری می آمد و در کاخ رومی بزرگ شده بود، بیش از هر چیز خود را هنرمند می دانست. در حالی که او پل پوآره را بزرگترین مربی خود می‌دانست، از برخی از برجسته‌ترین هنرمندان زمان خود الهام گرفت: سوررئالیست‌های ژان کوکتو، من ری، سالوادور دالی، مرت اوپنهایم، و السا تریولت – یعنی زمانی که او به آن اشاره نمی‌کرد. بال از فرا آنجلیکو یا تفسیر بوتیچلی. هنگامی که کوکتو تصاویری را ارائه کرد که با گلدوزی ارائه شده بودند، نام خود را امضا کرد. عکسی از دالی با کفشی روی سرش در کنار کلاه کفش شیاپارلی از سال 1937 ارائه شده است.
برای برخی، تکان‌دهنده‌ترین جنبه‌ی این نمایش گذشته‌نگر جذاب در موزه هنرهای تزئینی پاریس، سطح بی‌نظیر هنر است. که مجموعه آثار او هم مدیون است و هم به عنوان هنر تصور می شود. کیوریتور اولیویه گابت، مدیر برکنار موزه، توضیح داد: «ایده ادای احترام به رابطه السا با هنرمندان و همچنین با فرهنگ بصری بود. برای ما بسیار جالب است که نشان دهیم او این فرهنگ بصری و ادبی را دارد که افراد کمی در آن زمان داشتند.»
گلدوزی بر اساس تصویر ژان کوکتو.
عکس: فرانسوا گویز
“تکان دهنده! دنیای سوررئال السا شیاپارلی» با صدها طرح مد و جزئیات مد لباس‌های شیک که مانند کاغذ دیواری چاپ شده‌اند، به‌علاوه چندین نسخه اصلی – از جمله یک فیگور سبک با لباس خرچنگ معروف – که در جعبه‌های شیشه‌ای نصب شده اند، آغاز می‌شود. اتاق پایانی نمایشگاه نقاشی‌هایی از دنیل روزبری را به نمایش می‌گذارد که اولین مجموعه مد لباس او به‌عنوان مدیر هنری مزون در سال 2019 با او روی میز طراحی و طراحی از باند فرودگاه آغاز شد.
