او گفت: “من می روم، زیرا با چنین نقش ممتازی مسئولیتی به همراه دارد – مسئولیت این است که بدانید چه زمانی فرد مناسبی برای رهبری هستید و همچنین چه زمانی نیستید.” من می دانم که این کار چه چیزی را می طلبد. و من می دانم که دیگر آنقدر در مخزن ندارم که بتوانم عدالت را انجام دهم. ساده است.”
بله، در حالی که ما شدیداً در مورد “ترک بی سر و صدا” (انجام حداقل ها در محل کار) و “استفاده از خشم” (Spam کردن چندین شرکت با رزومه شما به امید دستمزد بالاتر) تعجب کرده ایم، Ardern تغییر داده است و به سادگی دور شدن. در 7 فوریه، زندگی جدید او آغاز می شود.
و البته آنچه را که به طور کامل درک نمی کنیم، نقد می کنیم. بنابراین، او هم از سوی طرفداران و هم از سوی مخالفانش متهم به فرار شده است، زیرا محبوبیت او در آستانه انتخابات امسال کاهش یافته است. از ضعیف بودن، ترسو بودن و چیزهایی به مراتب بدتر که نمی خواهم اینجا تکرار کنم.
«ببینید، زنان نمی‌توانند همه چیز را داشته باشند»، این احساس پیچ‌خوردگی انگشتان پا در رسانه‌های اجتماعی و چندین تیتر منعکس شده است. برای من، این بستگی به تعریف شما از داشتن همه چیز دارد. بله، او مجبور شد ازدواج با شریک زندگی خود، کلارک گیفورد را به تعویق بیندازد، و دخترش نِو در آستانه شروع مدرسه است – و ما می دانیم که رهبر جهانی بودن دقیقاً با زندگی خانوادگی تمام وقت سازگار نیست. به خصوص نه زمانی که پنج سال ریاست جمهوری شما شاهد یک قتل عام تروریستی، یک بیماری همه گیر، یک فوران آتشفشان، یک بحران مسکن و احتمالاً ناخوشایندترین آغوش جهان از سوی اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا باشد.
منبع