هارتنل در زندگی نامه خود در سال 1955 به یاد می آورد: «یک بعدازظهر اکتبر در سال 1952، اعلیحضرت ملکه از من خواست که لباسی را که در مراسم تاج گذاری او بپوشد، برایش بسازم. نقره و طلا. «به سختی می توانم به یاد بیاورم که در پاسخ چه زمزمه کردم. ملکه با لحن ساده مکالمه ای به بیان خواسته های خود پرداخت. اعلیحضرت خواستند که لباس مطابق با لباس عروس او باشد و جنس آن ساتن سفید باشد.
در مجموع، لباس تاجگذاری وزن سنگینی معادل 30 پوند یا 13 کیلوگرم داشت که با ردای املاک – که از مخمل بنفش تیره و تزئینی از ارمینه ساخته شده بود و ساخت آن 3500 ساعت طول کشید – و تاج سنت ادوارد ترکیب شد. سنگینی برای اعلیحضرت. برای تکمیل لباس تاریخی خود، ملکه از کفش‌ساز فرانسوی راجر ویویر خواست تا یک جفت پمپ طلا با پاشنه‌های تزئین شده با جواهر و طرح‌های رنگارنگ در قسمت بالایی که با موتیف تاج سنت ادوارد و ایالت امپراتوری مطابقت داشته باشد ایجاد کند. تاج (در پایان مراسم پوشیده می شود). وقتی نوبت به جواهراتش می رسید، الیزابت یک گردنبند و گوشواره الماس خیره کننده به گردن داشت که در اصل برای ملکه ویکتوریا ساخته شده بود.
ملکه چندین اصلاح دیگر را در طرح درخواست کرد، از جمله این که گلدوزی با استفاده از ابریشم پاستلی به جای نقره انجام شود. اعلیحضرت همچنین خواستار اضافه شدن نمادهای ملی کشورهای مشترک المنافع از جمله اقاقیا (استرالیا)، سرخس (نیوزیلند)، برگ افرا (کانادا)، پروتئا (آفریقای جنوبی)، نیلوفر آبی (هند)، و گندم، پنبه و جوت (پاکستان).
از آنجایی که مقدمات تاجگذاری ملکه الیزابت دوم در سال 1953 در حال انجام بود، اعلیحضرت تنها یک مدرس برای طراحی لباس خود برای این مناسبت تاریخی در نظر داشت: نورمن هارتنل. این خیاط زن بریتانیایی البته لباس عروسی گلدوزی شده خود را که از ساتن دوشس ساخته شده بود و ملکه آن را با کوپن های جیره خریده بود برای ازدواج خود با شاهزاده فیلیپ در سال 1947 خلق کرده بود.
لباس تاجگذاری تمام‌شده دارای یقه‌ی نازنین و طرح مشبک ظریفی بود که نشان‌ها را با مرواریدهای دانه‌ای، پولک‌ها و کریستال‌ها تزیین می‌کردند که با لبه‌های صدفی بسیار تزیین شده شامل مهره‌های طلایی، دیامانت و مروارید از هم جدا می‌شد. هارتنل همچنین یک سورپرایز برای اعلیحضرت تعبیه کرد: یک شبدری چهار برگ در سمت چپ دامن به عنوان نمادی از شانس.