سال 1996 است و گوئینت پالترو به سختی کار خود را به عنوان یکی از سریع ترین بازیگران هالیوود آغاز می کند. او در فیلم داگلاس مک گراث در کنار ایوان مک گرگور بازی می کند اما و او – مانند هر فرد مشهوری که میخواهد وزنش را در تخمهای یشم واژن ارزش داشته باشد – با دلنواز آن زمان دوست میشود. (یعنی براد پیت.) او یک کت چرمی، شلوار جین راسته و یک ژاکت یقه V به تن دارد که احتمالاً از جایی ارزان و خردهفروشی همگانی مانند J Crew خریداری شده است.
برد پیت و گوئینت پالترو در سال 1996.عکس: گتی ایماژ
تقریباً 20 سال است که جنیفر لارنس دقیقاً در حال بازبینی آن مقطع زمانی است – کانورس کتک خورده پالترو و کت و شلواری که به خوبی استفاده شده است – با کت کت چرمی شانه پهن، بافتنی برش خورده، شلوار جین Bottega Veneta و لباس های برند. چکمه های مچ پا تک تک. شاید یکی از موفقترین لحظات لارنس در ماههای اخیر باشد: الف) او ظاهر خوبی دارد، و ب) به نظر میرسد که دارد از رواقیگرایی و فریبکاری دور میشود که در اطراف کسی که لباسهای کاملاً ظاهری The Row میپوشد دور میشود. که البته به دلایلی مد مورد علاقه است، اما در این مرحله، کمی بیش از حد در دنیای کمد لباس افراد مشهور فراگیر شده و با تکرار رقیق شده است.
از همکاری جنیفر لارنس با جیمی میزراهی استایلیست که باعث شده این بازیگر به یک بشقاب مد واقعی تبدیل شود، مطالب زیادی منتشر شده است. اما به نظر میرسد این ظاهر خاص از احیای گستردهتری در دهه 90 استفاده میکند – شاید به دلیل علاقه دوباره به زندگی و ظاهر کارولین بست-کندی – که در کتواکها در حال گسترش است. نگاه کنید به: مجموعههای پاییز ۲۰۲۴ گوچی، جوردن لوکا و پرادا، که در آن بهترین لباسها ضروریترین لباسها بودند: یعنی چیزی بیشتر از یک بافتنی زغالی، یک پیراهن گازدار، یک پیراهن سفید نشاستهای، و شاید یک جلیقه کوچک. این استایل ترکیبی را نشان میداد که در دسترس است – حتی عنصری.