پروژه عکاس شیلیایی تامارا مرینو سو جدا شدهحالت عاطفی عمیقی از نوستالژی و مالیخولیا عمیق را تداعی می کند، که در پرتغالی/برزیلی به عنوان “saudade” شناخته می شود. این اصطلاح به معنای اشتیاق برای چیزی است که وجود ندارد یا کسی که دوستش دارد. این کلمه بخشی از زبان روزمره چهار میلیون آفریقایی شد که اسیر و مجبور به بردگی شدند، همان کسانی که امروز جامعه آفریقایی- برزیلی را شکل می دهند. این احساس همیشگی سعود راهی شاعرانه برای توصیف دلتنگی از وطن است. این همان احساسات محرکی است که آن جامعه را برای قرن ها، در غم و اندوه و شکنجه زنده نگه داشته است. این احساس آنقدر قوی بود که هویت نسل های کامل را نشان می داد. تقریباً به گونه ای که گویی ژنتیکی است، نسل به نسل، به امروز منتقل شده است.
منبع مکزیک خانه بیش از 3000 آتشفشان است که 14 مورد از آنها به طور منظم فعال هستند. دو تا از اینها، آتشفشان کولیما با ارتفاع 12500 متر و آتشفشان پوپوکاتپتل با ارتفاع 17800 متر، در امتداد کمربند آتشفشانی ترانس مکزیکی، گستره ای کوهستانی در جنوب مرکزی کشور قرار دارند که بیش از 600 مایل امتداد دارد. از اقیانوس آرام تا خلیج مکزیک. در سال های اخیر، فوران ها باعث تخلیه هزاران نفر از مردم به شهرهای مجاور شده است. اما مردم محلی از آنجا که در این جوامع متولد شده اند و تمام زندگی خود را با آتشفشان های اطراف زندگی کرده اند، حرکت نمی کنند. هکتور گوئررو آتشفشان های مکزیکی، خطرات آنها و تنوع سرزمین و فرهنگی که آنها را احاطه کرده است، به صورت عکاسی ثبت کرده است. اوج این تصاویر با عنوان سرزمین آتشفشان، نه تنها ما را به سواحل گرمسیری، جنگل های سرسبز و نهرهای یخبندان می برد، بلکه فقر و خشونتی را نیز به تصویر می کشد که برخی از جمعیت های محلی را بیش از گدازه یا خاکستر تهدید می کند.
