جروم فاستر دوم و الیجا مکنزی جکسون در مورد چرا پلیس 27 قبلا آنها را ناامید کرده است

از

الیجا مکنزی-جکسون در تظاهرات جمعه ها برای آینده در بروکسل.

با اجازه الیجا مکنزی-جکسون



منبع

در طول تاریخ، نقش مهمی که اعتراض باید در ایجاد تغییرات اجتماعی ایفا کند، قابل اغراق نیست. این دلیل دیگری است که این پلیس قبلاً شکست خورده است. فریاد زدن در صحنه اصلی و کنار زدن پرده واقعیت های واقعی رژیم مصر یک گزینه نیست. مصر سابقه دستگیری کسانی را دارد که صحبت می کنند.

هنگامی که از سازمان ملل پرسیده شد که در مورد دستگیری یا سایر اقدامات مدنی علیه گروه‌های به حاشیه رانده شده به دلیل ویژگی‌های حفاظت شده چه حمایت‌هایی وجود دارد، سازمان ملل پاسخ داد که «تدارکات قانونی لازم برای سازماندهی کنفرانس سازمان ملل متحد به دور از مقرهای مستقر در نظر گرفته شده است. مانند سایر کنفرانس‌ها، همه شرکت‌کنندگان کنفرانس ملزم به رعایت قوانین کشور میزبان، در این مورد، مصر هستند. بر این اساس، هیچ حمایت خاصی برای افراد خاصی وجود ندارد. در صورتی که یک شرکت کننده در کنفرانس در خارج از محل کنفرانس دستگیر یا بازداشت شود، دولت مصر موظف است UNDSS را نگه دارد. [the United Nations Department for Safety and Security] کاملاً مطلع شده است.»

پس از انتشار نامه، با حمایت افراد LGBTQ+ مصر، فعالان حقوق زنان، و فعالان آب و هوای آفریقا، پاسخ بسیار زیاد بود. فقط دو پسر عاشق، از طریق تمام تلاش خود برای متحد شدن و انجام کارهای خوب، اکنون دنیا را تماشا کردند. با این حال، این در تضاد با پاسخ تاخیری سازمان ملل بود.

هیچ همدلی، اخلاق و لطفی در پاسخ وجود نداشت. فقط یک کلمه ناامیدی بدون پاسخگویی. با پیشینه اعتراض ما، محافل فعالان جوان ما نیز متوجه شدند که سوراخ خرگوش استبداد چقدر عمیق است. تظاهرات یا اعتراض در مصر بسیار خطرناک تر است و در نتیجه همه اشکال نافرمانی مدنی در پلیس و اطراف آن پاک می شود. ما به عنوان کارمان بیکار نخواهیم نشست و کار دیگران در این فضاها به زور به خاطر کسانی که دوستشان داریم متوقف می شود.