قبل از اینکه Carly Rae Jepsen هر شب در تور So Nice خود روی صحنه برود، یک مهمان ویژه دارد که به تماشاگران خوشامد بگوید. در کنار ابرهای پنبه‌ای و ستاره‌های درخشان، یک ماه متحرک با لب‌های جمع شده و چشم‌های آبی نافذ روی صفحه ویدیو ظاهر می‌شود.
با لحن تند جپسن اعلام می‌کند: «من همه رازهای شما را می‌دانم، بنابراین اگر امشب نیاز به فرار دارید، به شما فرار می‌کنم». “بیش از هر چیز، من به شما مکانی امن پیشنهاد می کنم تا هر آنچه را که نیاز دارید احساس کنید.”
از آنجایی که ماه انتظارات را برای شب پیش بینی می کرد، جمعیت فروخته شده در اجرای اخیر رادیو سیتی موزیک هال جپسن به سختی توانست خود را مهار کند. این همه با شکوه بیش از حد احساس می شد، یک مقدار کمی کمی بداخلاق و کاملاً کارلی.
جپسن می‌گوید: «نمی‌دانم وقتی جوان‌تر بودم، اعتماد به نفس انجام کار احمقانه را داشتم یا نه». ووگ در تماس ویدیویی اخیر “اکنون مشکلی ندارم که به یک جلسه تولید هجوم ببرم و بگویم، “می‌خواهم یک طلسم ماه سخنگو داشته باشم که تور را روایت کند و به همه بگویم که گریه کردن اشکالی ندارد!”
این هنرمند 36 ساله پاپ از اتاق سبز خود در سالن رقص ساوت ساید در دالاس، تگزاس، یکی از مکان‌های متعددی که طی چند ماه آینده از آنجا عبور خواهد کرد، تماس می‌گیرد. جپسن که زمانی به لطف «مرا شاید صدا کن»، کرم گوش برای پایان دادن به همه کرم‌های گوش، یک حس ویروسی بود، شغلی را ایجاد کرد که خیلی‌ها – از جمله خودش – نمی‌توانستند یک دهه پیش پیش‌بینی کنند. این مگا-هیت سال 2012 برای جپسن، که در آن زمان خواننده و ترانه سرای نوظهوری بود، هم به عنوان یک نعمت و هم یک نفرین بدل شد که بیشتر به خاطر رتبه سوم در جایگاه سوم شناخته شد. بت کانادایی. هنوز در میان 15 تک‌آهنگ پرفروش همه دوران‌ها، «مرا شاید صدا بزن» یک ناهنجاری در حرفه هر هنرمندی خواهد بود – خیلی کمتر از یک آدم خجالتی تئاتر موزیکال از حومه بریتیش کلمبیا.