بومی کارولینای شمالی – که در آن ظاهر شده است پری میسون همچنین 12 سال بردگی، میهن و وقتی ما را می بینند– قرار است جیمز بالدوین، نویسنده ای که دوران را تعیین می کند، تجسم کند اتاق جیووانی و اگر خیابان بیل می توانست صحبت کند. نویسنده در همان محافل کاپوتی می دوید و در مراسم توپ سیاه و سفید او در سال 1966 شرکت می کرد، اما رابطه آنها پیچیده بود. در فیلم بیوگرافی بنت میلر به رهبری فیلیپ سیمور هافمن کاپوتی، دومی نشان داده می شود که در یک مهمانی با اهانت آمیز درباره کار بالدوین صحبت می کند. در خلوت، او حتی بیشتر تندتر بود و در نامهای به منتقد ادبی نیوتن آروین نوشت: «من از داستانهای جیمی متنفرم: این داستان به طرز خام نوشته شده است و حوصلهای دارد.» تنها سه سال پس از درگذشت کاپوتی، بالدوین بر اثر سرطان معده درگذشت.
تام هالندر در نقش ترومن کاپوتی