به‌طور شگفت‌انگیزی، و شاید غیر متعارف، سابینو می‌گوید که امیدی به رشد کسب‌وکارش به مقیاس بزرگ ندارد. او در واقع دوست دارد برای شخص دیگری کار کند. او می‌گوید: «چه از طریق همکاری یا یک سمت کارگردانی، او می‌گوید: «من ترجیح می‌دهم ایده‌هایم را در مورد چیزی که از قبل وجود دارد و روش‌های تولید توانمندی دارد به جای خلق بیشتر به کار ببرم.» با این حال، سابینو امید زیادی به خود و خلاقیتش دارد. او رویای کار با نایک را رها نکرده است. باز هم یعنی.
سابینو از تاکید روزافزون بر جواهراتی که در حال حاضر در دنیای پوشاک مردانه انجام می شود خوشحال است. سابینو که عاشق لایه‌بندی قطعات به نسبت حداکثری است، به شوخی می‌گوید: «برای پوشیدن حلقه‌ها و گردن‌بند، ظاهر بسیار کمتری عجیب و غریب دارم. من قطعاً دوست دارم که اکنون افراد بیشتری نقره‌ای می‌پوشند و شخصیت آن را می‌شناسند. من عاشق داستان سرایی هستم که با جواهرات همراه می شود، خراش ها و پتینه هایی که در طول زمان شما را به یاد بخش های قبلی زندگی تان می اندازد، واقعاً می تواند به ادامه زندگی شما تبدیل شود.
سابینو تمام جنبه های کسب و کار رو به رشد خود را به تنهایی اداره می کند – روندی که به طور فزاینده ای در بین طراحان نوظهور امروزی رایج است. این شامل یافتن الماس و جواهرات، ساخت ماکت‌های سه بعدی و پرداخت هزینه‌های اولیه می‌شود (که بدیهی است که در دنیای جواهرات زیاد، گاهی اوقات غیرقابل تحمل است). سابینو می‌گوید رویکرد متکی به خود او جنبه‌های مثبت و منفی دارد. او می‌گوید: «این واقعاً مفید است که نگران هزینه‌های یک استودیو یا برون‌سپاری کار به مکان‌های دیگر نباشم، وقتی می‌توانم آن را به معنای واقعی کلمه در خانه نگه دارم». هرچند، در عین حال، فرآیندهای خاصی مانند ریخته‌گری اشکال سه بعدی وجود دارد که من نمی‌توانم آن‌ها را به دلیل هزینه و خطرات ناشی از تجهیزات انجام دهم، اما دوست دارم که این محدودیت‌ها مرا مجبور به حل مشکلی کنند که منجر به منحصربفردتر شدن آن‌ها می‌شود. احساس کار کردن.»