پس از مراسم، همه برای یک شام پرهیاهو با برج های غذاهای دریایی، استیک او پویور، سیب زمینی سرخ کرده فراوان و مارتینی فراوان به بالتازار در سوهو نقل مکان کردند. لورن به یک لباس پولک زنانه قدیمی سیاه و سفید بدون بند و کفش شانل تبدیل شد. تریسی رایان، دوست صمیمی این زوج، به عنوان مجری مراسم خدمت کرد و مهمانان را با ظرافت از طریق سخنرانی هایی که ترکیبی از اشک، دل انگیز و خنده دار بود، حمل کرد. مهمانی تمام شب و تا ساعات اولیه صبح ادامه داشت، زیرا رستوران مورد علاقه نیویورک به یک پیست رقص بزرگ تبدیل شد. پیشخدمت ها و کارکنان آشپزخانه در حالی که میهمانان در حالی که نیلوفرهای کالایی در دست داشتند و ماسک های پر جشنی به تن داشتند به رقصیدن پیوستند. “ما خیلی ناراحتیم که تمام شد!” لورن می گوید. “این واقعاً چیز خاصی است که همه افرادی را که دوستشان دارید در یک اتاق داشته باشید تا فصل جدیدی از زندگی خود را با شخصی که بیشتر دوست دارید جشن بگیرید.”
ازدواج لورن رودریگز و چیس هال در خیابان Calla Lily-Lined در مرکز شهر نیویورک
لورن رودریگز و چیس هال در بهار 2014 با هم آشنا شدند. او، بنیانگذار، مدیر خلاق و طراح LOROD، میزبان مهمانی در خانه ای در شهر نیویورک بود که اکنون با هم اشتراک دارند. او، هنرمندی که نقاشیهایش را موزههای ویتنی و همر و دیگران به دست آوردهاند، با دوستان مشترکش شرکت کرده بود. این دو از آن زمان جدایی ناپذیر بوده اند.
عروس یک لباس قدیمی Vivienne Westwood با پاشنه های Manolo Blahnik خاکستری آبی و یک روبند آنتیک سفارشی از Bill Bull پوشیده بود. لورن میگوید: «همیشه میدانستم این لباسی است که میخواهم بپوشم و باید قدیمی باشد. بنابراین وقتی یکی از دوستان آن را از یک فروشنده در لندن پیدا کرد، می دانستم که باید آن را بخرم، حتی اگر این پنج ماه قبل از پیشنهاد چیس بود. او با گوشوارههای زمرد و مروارید Prounis سفارشی و یک سنجاق کائوچویی خانوادگی در پایین کرست خود تزئین کرد. چیس برای مراسم یک کت و شلوار دو سینه سفارشی Loro Piana Martin Greenfield، تزئین شده با سنجاق یقه ای زمردی Prounis و دکمه سرآستین های زمردی، با پیراهن تاکس Charvet و کفش های Bode House مشکی پوشیده بود.
پس از گذراندن تقریباً تمام بیست سالگی خود با هم، چیس لورن را فریب داد تا در هتل کارلایل مأموریتی را انجام دهد، جایی که او روی یک زانو نشست و با گریت دین پیزلی آنها خواستگاری کرد. از آنجایی که آنها قبلاً سالهای زیادی را با هم گذرانده بودند، هر دو میدانستند که میخواهند نسبتاً زود پس از خواستگاری ازدواج کنند و برای آنها شهر نیویورک یا هیچ جا نبود. پس از مشورت زیاد در محل برگزاری، آنها در نهایت تصمیم گرفتند مراسم را در مکانی که برای آنها در شهر مهم است برگزار کنند: زادگاهشان در مرکز شهر. لورن میگوید: «خیابان کوچک یکبلوک و مورب – تنها خیابانی که در شهر بهطور واقعی از شرق/غرب امتداد دارد- خانه برخی از شخصیتهای مورد علاقه ما است. ما نمیتوانستیم فضای مناسبتری را برای ازدواج با این بلوک جادویی که تقریباً هشت سال قبل در آن ملاقات کردیم، تصور کنیم.»
لورن به یاد می آورد: «هر دوی ما احساس می کردیم مثل خودمان هستیم. ما هر روز با تمام افرادی که دوستشان داریم در خیابان بیرون از خانهمان ایستادهاند، در خیابان پیادهروی میکنیم – دریایی از چترها در یک روز بارانی نیویورک. این فقط برای ما مناسب بود.»
دوستان و خانواده با لباس های کراوات مشکی در خیابان ها صف کشیده بودند. صدای ترومبون نوازنده جاز دیک گریفین فضا را پر کرد در حالی که مهمانان از شامپاین و خاویار لذت بردند. همسایهها، دانشجویان دانشگاه نیویورک و دوستانشان روی آتشسوزیها ایستادند و در پنجرههایشان نشستند تا شاهد عبور لورن از راهروی بستهشده در خیابان باشند. خم شدن این زوج با ساقههای بلند نیلوفرهای کالا پوشانده شده بود و در آنجا بود که لورن و چیس توسط دوست دیرینهشان دکتر کنزو برگرون طی مراسمی که دیوید راجرز، تهیهکننده رویداد در تنظیم آن کمک کرد، ازدواج کردند.