آیا او داستان او را دزدید؟ یک راز ادبی در قلب اولین رمان کزیا ویر قرار دارد

من مدرک MFA دریافت نکردم، اما در طول سال ها با نویسندگانی که دوستشان دارم مصاحبه کردم [and] مشخصات زادی اسمیت و نیکول کراوس و ربکا سولنیت. [In doing this,] سعی می کردم یاد بگیرم چگونه نویسنده باشم. و من واقعاً خوش شانس بودم که این دو می توانند با یکدیگر گفتگو کنند.

وگرنه داشتم کتابهای نجوم و فیزیک میخوندم. یکی از آنها توسط زنی به نام لو پیج است-دب پر ​​از ستاره– او زمین شناس بود، اما آن را نوشت تا به خودش نجوم بیاموزد. من به کارل سیگان و افرادی فکر می کردم که کتاب هایشان الگویی برای این نوع نوشتن است. زندگی کتابخوانی من نیز از افراد بسیار خاصی که در مقطع کارشناسی تحصیل کرده بودم باز شد. داشتم مقالات نیکول کراوس و زیدی اسمیت و تونی موریسون را می خواندم. و من می دیدم که این امکان وجود دارد که بتوانید، می دانید، یک نویسنده زن باشید و درباره زنان بنویسید. دیوانه کننده.

آیا مسابقه ای مشابه با ملاقات سال و مارتین داشتید؟

من کردم. من در حال مطالعه در کتابخانه عمومی نیویورک بودم. بعد از خواندن، همه در حال آسیاب کردن بودیم، در اتاق کناری پذیرایی با بشقاب های پنیر و شراب قرمز بسیار ارزان برگزار شد. این مرد که در دهه 70 خود بود، به تازگی آمد و شروع به چت کردن با من کرد. من 22 ساله بودم. او همه این چیزهای شگفت انگیزی را می گفت که من در آن زمان از شنیدن آنها بسیار هیجان زده بودم – اینکه زندگی من قرار است آنقدر زیبا شود که می تواند بگوید من یک نویسنده هستم. پس از آن، استادم که از من دعوت کرده بود، گفت: «می‌دانی که همپتون فنچر، فیلمنامه‌نویس بلید رانر؟” چیزی که در آن زمان برای من اهمیت چندانی نداشت، به جز این که می‌گفتم: “اوه، این خیلی باحال است.” من قبلاً نوشتن سایه‌های مارتین و مویرا را شروع کرده بودم، اما فکر می‌کنم این چیزی به من داد که بتوانم به آن بچسبم. از برخی جهات، این تجربه مشابه برخورد سال و مارتین بود. و سپس از نظر مادی، کاملاً متفاوت بود. اما مسیرهای روایی را باز کرد.

در طول زندگی حرفه ای خود در مجلات، و اکنون به عنوان سردبیر در نمایشگاه Vanity Fair، شما نقد کتاب، نمایه و سایر روزنامه نگاری مجلات را نوشته و ویرایش کرده اید. آیا می توانید در مورد رابطه بین داستان های غیرداستانی و داستانی خود صحبت کنید؟