از سوی دیگر، مسابقات اقیانوسی نمی‌توانست متفاوت‌تر از این باشد. ورزشکاران بیشتر وقت خود را در دریا و دور از خانواده می گذرانند. ساختار یا مسیر تعریف شده بسیار کمی برای ورود به تیم های برتر یا مسابقات برتر وجود دارد. باشگاه‌های قایقرانی معمولاً تمرینات برون‌ساحلی ارائه نمی‌دهند و تعداد کمی از مربیان حرفه‌ای وجود دارند. و از همه مهمتر، مسابقات زنان در خارج از ساحل مستقیماً با مردان برای سوار شدن به قایق‌های تفریحی برای مسابقات چند هفته‌ای که به استقامت فیزیکی شدید نیاز دارند، رقابت می‌کنند، جایی که در نقش‌های خاص در کشتی، پیشی گرفتن از همتایان مرد ممکن است دشوار باشد – اگر نه کاملاً غیرممکن. روی قدرت بدنی
این اولی است که به دلایل مختلف معمولاً قوی ترین نماینده زن را دارد. برای یکی، ورزشکاران می توانند در آب تمرین کنند اما در خشکی زندگی می کنند، زیرا بیشتر مسابقات نزدیک به ساحل انجام می شود. تمرینات برای تقویم مسابقه‌ای که به خوبی تثبیت شده است، کاملاً منظم است و بسیاری از باشگاه‌های قایقرانی به مربیان رسمی دسترسی دارند. همچنین یک پیشرفت شناخته شده از طریق استانداردهای رقابتی منطقه ای، ملی و بین المللی وجود دارد. مهمتر از همه، در قایقرانی المپیک، زنان با زنان دیگر مسابقه می دهند.
قایق بادبانی I Love Poland.عکس: رابرت هادوک
